قومیت به عنوان عاملی برای هویت یابی افراد ، یک راه حل سهل شناخته شده برای بیان یک هویت ملموس جمعی است که اعضا «ما» را به هم پیوند می دهد ، زیرا بر تفاوت این اعضا از «آنها» تأکید می کند. پژوهش حاضر با عنوان قومیت و هویت اجتماعی سعی دارد که قومیت را از یک دید هویتی صرف بنگرد و تأثیر آن را در هویت یابی افراد مورد بررسی قرار دهد. برای بررسی این موضوع از دیدگاه نمادپردازان قومی که در هویت یابیهای قومی علاوه بر عناصر عینی بر عناصر ذهنی هم تأکید دارند ، استفاده شده است ، و با تأکید بر اینکه ، عناصر عینی تا در میدان ذهنی قرار نگیرند نمی توانند نقشی در ایجاد هویت گروهی و قومی بازی کنند و همچنین اگر توجه شود مشخص می گردد که یک تصمیم ذهنی که به پذیرش یک هویت گروهی معین می انجامد خود از سوی عاملهای گوناگون تاریخی ، اقتصادی ، اجتماعی و غیره که عاملهای عینی هستند تعیین می گردد. با توجه به این مطالب ، این پژوهش به دنبال این است که آیا قومیت می تواند یک هویت اجتماعی باشد؟و اینکه قومیت در میان سایر هویتها از چه جایگاهی برخوردار است؟ برای پاسخ به این سوالات از روش مصاحبه استفاده شده است. برای تعیین جامعه آماری این تحقیق سعی شده که با افراد سرپرست خانوار شهرستان سنندج مصاحبه شود، که مصاحبه ها از بیست نفر به عمل آمد و بعد مورد تجزیه و تحلیل در سه بعد عینی ، احساسی و نگرشی قرار گرفت. بر اساس جهت گیریهای پاسخگویان نسبت به مولفه های هویت قومی این نتایج به دست آمد که قومیت به عنوان یک هویت اجتماعی مطرح است و بر طبق موقعیت برای افراد مختلف از سطح تعیین کنندگی متفاوتی برخوردار است اما در کل می تواند به عنوان یک عامل هویت بخش مطرح باشد.