هدف تحقیق، بررسی رابطه ی بین مدیریت سود و مربوط بودن سود هر سهم و ارزش دفتری آن در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. مدیریت سود با استفاده از میانگین چهار روش مختلف محاسبه ی مدیریت سود، معرفی شده توسط لیوز (2001) و باتاچاریا (2001) سنجیده شده است. داده های تحقیق با استفاده از نمونه ای شامل192 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، در قالب 10 صنعت مختلف، برای دوره ی زمانی 1387-1383 به روش تلفیق کل داده ها و رگرسیون حداقل مربعات معمولی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته-اند. برای انتخاب مدل مناسب، از آزمون f مقید (چاو) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد مدیریت سود در شرکت های مورد مطالعه وجود داشته و مربوط بودن سود هر سهم و ارزش دفتری آن را کاهش می دهد.

گسترش بی رویه شهرها باعث بروز معضلاتی چون رشد ابعاد کالبدی شهرها، پدیدار شدن اشکال متنوعی از سکونتگاههای بزرگ حاصل از رشد پراکنده رویی شهری و تداوم ساخت و ساز در زمینهای آسیب پذیر و یا مستعد توسعه پیرامون شهرها شده است. به همین خاطر محدوده های شهری به عنوان سیاستهای مهار شهری، که معمولا بخشی از راهبردهای مورد استفاده در زمینه برنامه ریزی کاربری زمین، منطقه بندی و تفکیک زمین در مدیریت رشد، را تشکیل می دهد که جهت جلوگیری از گسترش ناخواسته و نابهنجار شهری، توسعه آینده شهر را درون یک خط یا پهنه درنظر می گیرد. این عمل از طریق مدیریت آگاهانه فرایند رشد با تدوین قوانین توسعه، تملک عمومی زمین و... باعث حفاظت از فضای باز، زمین های کشاورزی، باغها و نواحی حساس زیست محیطی، ارائه خدمات شهری بطور مطلوب با استفاده از سیاستهایی چون کمربندهای سبز، مرزهای رشد و خدمات شهری عملی می گردد. هدف پژوهش حاضر بررسی و تحلیل نقش محدوده های شهری در کنترل و هدایت توسعه شهری در تهران می باشد. روش بررسی تبینی بوده و بر مطالعات کتابخانه ای و سند گزینی، تحلیل های محتوایی متکی بوده است. بررسی ها نشان می دهد که نظام مدیریت توسعه شهری تهران از دو نقش ممانعت از توسعه با تعیین کمربند سبز و نقش کنترل و هدایت توسعه با تعیین محدوده و حریم شهر به صورت همزمان در محدوده های شهری بهره جسته است. ولی با تداوم چالش های مذکور نتوانسته نقش خود را جهت دستیابی به توسعه موزون به خوبی ایفا کند. وجود محدوده ها هر چند با وجود ضعف ها و نارسایی در اجرا و تحقق پذیری خود روبرو بوده اند اما در جهت کنترل و هدایت توسعه شهری نسبتا موثر بوده است.

ایجاد امکانات جدید شهری، نیازمند مطالعه دقیق در زمینه نحوه استقرار صحیح آنها در مناطق مختلف یک شهر است. جهت تخصیص درست امکانات شهری، اولین نکته اساسی، انتخاب مکان بهینه با توجه به شرایط متفاوت و گاهاً متضاد است. این مساله زمانی اهمیت می یابد که فاکتورهای بسیار مهمی مانند نجات جان انسانها مد نظر قرار داده شوند. لذا انتخاب بهینه مراکز آتش نشانی به دلیل اهمیت جان افرادی که در معرض خطر واقع شده اند، مساله اساسی تلقی می شود. در این پایان نامه با در نظر گرفتن عدم قطعیت در رابطه با کفایت اطلاعات و جامعیت استنتاجات، ابزارهایی مثل سیستم اطلاعات مکانی و چگونگی تحت کنترل درآوردن تغییرات عوارض شهری، از مدل فازی در ترکیب با فرآیند سلسله مراتبی استفاده گردیده است. در گام اول این پژوهش، به بررسی عوامل موثر در مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی پرداخته شد و نقشه های معیار تهیه و آماده سازی گردید. در گام دوم از میان مدل های ارزیابی تصمیم گیری چند معیاره، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی(ahp) به عنوان مدل مورد استفاده در وزن دهی معیارها در قالب مقایسات زوجی و بر اساس نظرات کارشناسان اعمال گردید. پس از جمع آوری نظرات کارشناسان و به منظور جلوگیری از ورود برخی نظرات احتمالی غیر کارشناسی، مقادیر سازگاری قضاوت ها، محاسبه گردید و پس از قابل قبول واقع شدن مقادیر cr، از این اوزان جهت بررسی های بعدی استفاده گردید. در گام بعدی به منظور ارزش گذاری لایه ها، از منطق فازی استفاده شد و لایه های آماده شده، توسط توابع عضویت گوناگون که تعداد و نوع آن ها بر اساس نظر کارشناسان انتخاب می گردد، فازی شدند. در انتها جهت تلفیق معیارهای فازی شده با توابع عضویت فازی و وزن های به دست آمده با روش ahp، روش ترکیب خطی وزن دار (wlc) مورد استفاده قرار گرفت و پهنه های مناسب جهت احداث ایستگاه های آتش نشانی شناسایی و مشخص شدند. صرف تکیه بر نتایج این نقشه، عملا نمی تواند کارایی لازم را جهت مکان یابی بهینه ایستگاه های آتش نشانی داشته باشد. بنابراین، در گام نهایی پس از ایجاد شبکه شهری، شعاع عملکردی استاندارد ایستگاه های موجود به کمک تحلیل شبکه در محیط gis تعیین شد. سپس با نظر کارشناسانه، در خارج از شعاع عملکردی این ایستگاه ها و در فاصله مناسبی از آنها، مکان های پیشنهادی که امتیاز بالایی برای استقرار ایستگاه داشتند و کل ناحیه را در زمان استاندارد تحت پوشش قرار می دادند؛ تعیین شدند. این پژوهش سعی داشته است کارایی به کارگیری تلفیقی منطق ارزش گذاری لایه ها را با مدل ahp در محیط gis نشان دهد. مدل ترکیبی به کار رفته از توانایی بالایی برخودار است و این قابلیت را دارد که با تغییرات نسبی، برای اهداف مختلف (انتخاب مکان بهینه یک سایت) و در شرایط گوناگون مکانی به کار رود.

با گذشت زمان و توسعه روز افزون رواج شهرنشینی و هم چنین بالا رفتن سطح توقعات مردم از زندگی های امروزی، بالتبع ساختارهای شهری که بستر زندگی افراد می باشد، می بایست دست خوش تغییراتی گردد که جواب گوی نیازهای مردم در تعامل با شهر ها باشد. این تغییرات به دلیل رغبت زیاد مردم به سمت زندگی در کلان شهرها به مراتب بیشتر از دیگر شهرهاست. طراحان و مدیران شهری اگر قرار باشد در آینده با مشکلی در زمینه طراحی های خود در گسترش شهرها برخورد نکنند می بایست با شناخت تغییرات کاربری ها در دوره های قبلی منطقه به یک مدل جامع از تغییرات منطقه دسترسی داشته باشند. در این تحقیق سعی بر آن ست با بررسی تغییرات کاربری در منطقه کیانپارس اهواز که بنا به تفکر عمومی مهم ترین منطقه از نظر سرمایه¬گذاری در کلان شهر اهواز می باشد به مدلی برای تغییرات کاربری اراضی با استفاده از سیستم های اطلاعات مکانی زمان مند برای این منطقه دست یافت. برای دست یافتن به این مدل از تغییرات رخ داده در پارسل های این منطقه طی دوره سی سال گذشته با استفاده از داده های زمانی برداشت شده استفاده گردیده است. برای داده های این پایان نامه از نقشه های موجود در اداره ثبت اسناد و املاک و هم چنین نقشه های موجود در مدیریت نقشه برداری شهرستان اهواز بعنوان پایه مکانی و از داده های جمع آوری شده به روش پرسش¬نامه ای بعنوان داده های زمانی و توصیفی این پایان نامه استفاده شده است. این داده ها در نرم افزار arcmap با هم تلفیق شده و نتایج آتی حاصل گردیده است نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که تغییرات کاربری در این منطقه در بازه های زمانی برداشت شده دارای شتاب های متفاوتی بوده و از تغییرات یکنواختی برخوردار نبوده است.و همچنین بیشترین تغییرات کاربری در بازه سی ساله برداشت شده مربوط به کاربری بایر با 43/03% از تغییرات کل منطقه در بازه مورد نظر می باشد.

امروزه رشد سریع شهرهای جهان بخصوص در کشورهای در حال توسعه مشکلات فراوانی را در حوزه¬های زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ... ایجاد کرده است. به همین دلیل جایگاه مدل‏سازی و پیش¬بینی تغییرات کاربری اراضی در آینده برای مدیریت شهری و محیط زیست و مسئولین و محققان ذیربط بیش از پیش اهمیت پیدا کرده است. مدل¬ اتوماسیون سلولی یا به اختصار ca بدلیل داشتن ماهیت دینامیک و همچنین ساختاری ساده، کاربرد نسبتا وسیعی در مدل‏سازی تغییرات کاربری اراضی و همچنین توسعه اراضی شهری یافته است. این روش با وجود قابلیت¬هایی که در زمینه مدل‏سازی فرآیند¬های مکانی دارد، در لحاظ کردن پیچیدگی¬های موجود در پدیده¬های طبیعی با مشکلات اساسی مواجه است، بنابراین برای بهبود عملکرد مدل نیاز است این روش با روش‏های دیگر تلفیق شود. هدف و نوآوری این تحقیق، به کارگیری تلفیقی مدل اتوماسیون سلولی(ca)، استنتاج فازی و روش تصمیم گیری چند معیاره میانگین وزنی مرتب (owa) بر مبنای سیستم اطلاعات مکانی و ارائه مدلی ساده ودر عین حال قدرتمند جهت مدل‏سازی و پیش¬بینی توسعه شهری می¬باشد. استفاده از روش‏های فازی در مدل پیشنهادی این تحقیق، در راستای پوشش ضعف¬های اتوماسیون سلولی به کار گرفته شده و سعی می¬شود مراحل مختلف مدل ca از جمله قوانین انتقال به صورت فازی بیان شوند. همچنین روش owa برای مدل‏سازی عدم قطعیت موجود در پدیده¬های طبیعی، سناریوهای مختلف برای شرایط مختلف تولید می¬کند. مدل پیشنهادی این پایان¬نامه با تلفیق روش‏های ذکر شده، روند توسعه شهر کرمانشاه را از سال 1381 تا 1391 مورد بررسی و ارزیابی قرار داده است. دراین راستا مدل از چهار بخش اصلی تناسب فیزیکی، سطح دسترسی، اثر همسایگی و محاسبه تناسب کلی تشکیل شده است. در دو بخش¬ تناسب فیزیکی و سطح دسترسی با تعریف سیستم فازی و به کارگیری داده¬های مورد نیاز نقشه¬های مربوط به هر بخش تهیه می¬شوند. اما برای محاسبه اثر همسایگی از روش فاکتور غنی سازی و برای محاسبه تناسب کلی از روش owa فازی استفاده می¬شود. ازمقایسه نتایج مدل‏سازی با تصاویر ماهواره¬ای و تشکیل ماتریس خطا، دقت کلی و شاخص سازگاری برای روش majority owa به ترتیب 844/0 و 569/0 محاسبه شدند که نسبت به چهار روش دیگر دقت بالاتری می¬باشد. در این روش، هم تعداد پیکسل¬هایی که درست تخصیص شده¬اند بالا می¬باشد و هم تعداد پیکسل¬های اشتباه کم هستند.

صنعت گردشگری در حال حاضر یکی از ارکان اصلی اقتصاد تجاری جهان است. کشور ایران با توجه به تنوع جاذبه های گردشگری زمینه مناسبی جهت گسترش توریسم دارد. بهره برداری از این موقعیت نیازمند ایجاد شرایط مساعدی است که در قالب برنامه ریزی جامع و فراگیر قابل بهره برداری است. ایجاد صنعت گردشگری پایدار نیازمند زیرساخت های مناسب سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است و مشارکت گسترده ی جوامع محلی در طرح های توسعه را طلب می کند. بنابراین در طرح های توسعه ی صنعت گردشگری توجه به معیارهای کیفی و اهداف اجتماعی ضروری است چرا که توسعه ی نامناسب و ناهماهنگ و حساب نشده می تواند پیامدهای منفی بسیاری به دنبال داشته باشد، برای مثال اثرات زیانبار بر روی طبیعت و محیط زیست به بار می آورد. استان کردستان باتوجه به ظرفیت های بالقوه در زمینه گردشگری و با وجود فقر گسترده که باعث به وجود آمدن قاچاق در استان گردیده است، نیازمند تحول صنعت قاچاق به صنعت موثر و درآمدزای گردشگری است. با وجود برنامه ریزی اصولی و مناسب و همچنین شناسایی مزیت ها و محدودیت های گردشگری استان کردستان می توان به توسعه ی منطقه و در نتیجه توسعه ی ملی امیدوار بود، از این رو این سوال مطرح می شود که پتانسیل ها و محدودیت های توسعه ی گردشگری استان کردستان کدامند؟ و برای توسعه ی صنعت توریسم در این منطقه چه راهبردها و راهکارهایی وجود دارد؟ در این پژوهش با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) و به کمک مدل تحلیل سلسله مراتبی (ahp) به دنبال طراحی مدل گردشگری در جهت توسعه ی گردشگری استان کردستان خواهیم بود. از تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده چنین نتیجه می گیریم که توسعه صنعت گردشگری استان کردستان باید بر اساس سرمایه گذاری در مناطق غربی استان و بهبود وضع امنیت و راه های دسترسی باشد.

یکی از مباحثی که امروزه در اکثر کشورها مطرح می باشد، نگاه به وضعیت نابسامان بافت های فرسوده شهری است. محدودیت امکانات سازمان های مرتبط با امر نوسازی ایجاب می کند که قبل از هرگونه اقدام در رابطه با بافت های فرسوده، بااستفاده از معیارهایی، میزان فرسودگی مناطق مختلف شناسایی و سپس برای هرگونه اقدام و سرمایه گذاری، اولویت بندی شوند. در این بین یکی از دانش هایی که می تواند در زمینه ی شناخت کاملتر واولویت بندی بافت های فرسوده بکار گرفته شود سامانه اطلاعات مکانی (gis)است. در این پژوهش با استفاده از اطلاعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی، به جمع آوری اطلاعات در محدوده ی مورد مطالعه اقدام نموده، آنگاه با بهره گیری از توابع آماری و پرسشگری در محیط gis، معیارهای مصوب شده و همچنین مد نظر قرار داده شده، به جهت امکان ارتباط و یا عدم ارتباط با فرسودگی در بافت مورد ارزیابی قرار گرفتند. با استفاده از آنالیزهای مکانی - فضایی داده ها و همچنین با توجه به نگرش مهندسین و کارشناسان شهرداری هر یک از شاخص های مربوط در مدل (ahp)وزن دهی شده و میزان تاثیر معیارها مورد بررسی قرار داده شد. در نهایت کلیه لایه های خروجی مربوط به هر کدام از شاخص ها با بکارگیری از مدل(wiom)همپوشانی شدند و با ایجاد لایه نهایی، درجات فرسودگی در محدوده مشخص گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد که در مجموع 48/58 درصد از سایت مرکزی مطالعاتی، فرسودگی متوسط به بالا دارند. از نتایج تحقیق نیز می¬توان به ارائه الگوی پیشنهادی به صورت نقشه مداخله در قطعات بافت و همچنین مواردی از جمله مقاوم سازی ساختمان های درون محدوده، بهبود کیفیت و کمیت شبکه معابر، نظام مند ساختن حرکت سواره و پیاده نظیر گسترش حمل و نقل عمومی، و کاهش ترافیک ساکن در بافت اشاره نمود.

با رشد روزافزون جمعیت و همچنین گسیل آن از روستاها به شهرها، با افزایش شهرنشینی طی چند دهه اخیر، تغییرات و دگرگونی‏هایی در ساختار فضایی و کالبدی شهرها روی داده است. افزایش سطح دانش، توسعه تکنولوژی و شکل گیری فناوری‏های نوین را بدنبال داشته است و بالطبع با ورود این تکنولوژی‏ها و صنایع وابسته به فناوری‏های نوین نیاز بشر به این تکنولوژی‏ها بیش از پیش خود نمایی کرده است. در بحث رفاه نسبی جامعه و همچنین افزایش خواسته‏های مردم، دگرگونی‏هایی در سلایق و نیازهای افراد احساس می‏شود. در کلان‏شهر تهران، افزایش جمعیت در نتیجه مهاجرت‏پذیری و ورود افراد با قومیت‏ها و فرهنگ‏های خاص مزید علت تغییر در نحوه زندگی گشته است. تجلی این همه دگرگونی و تغییرات در محل زندگی افراد که همان شهر می‏باشد نمود پیدا می‏کند و این تغییرات باعث دگرگونی در کالبد فضایی شهرها می‏گردد و تغییرات در کالبد فضایی شهرها تغییرات در کاربری‏ها، تغییرات در منظر شهری، تغییرات در عملکردها و ... را بدنبال دارد. در این پژوهش به بررسی نحوه تغییرات در ساختار عملکرد‏های شهری در طول زمان در خیابان هفدهم شهریور پرداخته شده است. در این خیابان یک برنامه اجباری از بالا به پایین اعمال شده است. هدف از این پژوهش بررسی عکس‏العمل کاربری‏های موجود در این خیابان به این نوع اعمال تغییر اجباری است. بدین منظور یک سیستم اطلاعات مکان‏مند- زمان‏مند بر اساس داده‏های میدانی جمع‏آوری شده طراحی و اجرا گردید. با استفاده از نمودارها و نقشه‏های به دست آمده از آن، نحوه تغییرات و شتاب تغییرات در بازه‏های زمانی مختلف و در محدوده‏های مکانی راستای خیابان تجزیه و تحلیل گردید. نتایج حاصل از پژوهش فوق نشان‏دهنده نحوه رفتار عملکردها در مکان‏های مختلف با اعمال برنامه تدوین شده در زمان‏های مختلف است، که با ایجاد برنامه هدفمند می‏توان این‏گونه تغییرات را در جهت مناسب هدایت نمود.

امروزه یکی ازعوامل مهمی که می تواند درموفقیت روزافزون مدیریت شهری تاثیرگذار باشد، بکارگیری صحیح فنون مدیریت عمران شهری و نظارت صحیح بر اجرای طرح¬های شهری می باشد تا سبب اتمام به موقع اجرای طرح ها درمحدوده زمانی مشخص گردد و به تحقق پذیری بهترطرح های عمرانی بیا نجامد.هدف این تحقیق ارزیابی نقش مدیریت شهری در میزان تحقق پذیری طرح های عمرانی شهری کرج و ارائه راهکارهایی در جهت اجرای موفق و مناسب این طرح ها می باشد. حجم نمونه تحقیق با استفاده از فرمول کوکران384 نفر ازمدیران شهری ومسئولین اجرایی پروژه های عمرانی منطقه 1 شهر کرج انتخاب شده است. روش جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه بوده ، و روش تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss ومدل ahp نرم افزار expert choice صورت گرفته است. براساس نتایج بدست آمده از تجزیه وتحلیل داده ها مشخص شده است که بین شاخص های مدیریتی و تحقق پذیری پروژه های عمرانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. استنتاج شده است که بین شاخص های توانایی مالی وفنی با تحقق پذیری پروژه های عمرانی رابطه معناداری وجود دارد. نتایج بدست آمده از تحلیل داده ها با استفاده از مدل ahp به ما نشان می دهد که در بین معیارها مهم تاثیر گذار در اجرای پروژه های عمرانی منطقه1شهر کرج به ترتیب عوامل مربوط به مدیران پروژه با وزن 432/0به عنوان مهم ترین معیار؛ همچنین عامل ماهیت پروژه، با وزن 067/0به عنوان کم اثر ترین معیار در اجرای پرووه های عمرانی شناخته شد.در بین زیر معیارهای موثر در اجرای پروژه ها زیر معیارهای عوامل مدیریت تغییرات با امتیاز وزنی 114/0، رهبری اثر بخش با امتیاز 110/0به ترتیب اثرگذار ترین و زیر معیارهای زمان¬بندی واقعی با امتیاز002/0و همچنین زیر معیار فوریت با امتیاز002/0 به ترتیب به عنوان ضعیف ترین عوامل در اجرای پروژه ها شناسایی شدند.

امروزه مفهوم شهرها بدون فضای سبز در اشکال گوناگون آن، غیر قابل تصور است. فضای سبز در شهرها، به ویژه در شهرهای بزرگ و صنعتی، دارای عملکردهای مختلفی می باشند. فضای سبز از یک سو موجب بهبود وضعیت زیست محیطی شهرها شده، از سوی دیگر شرایط مناسبی را برای گذران اوقات فراغت شهروندان مهیا می سازد. بنابراین نمی توان از اهمیت و نقش فضای سبز و تأثیرات فیزیکی و طبیعی آن در سیستم شهری و بازدهی های مختلف اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی آن چشم پوشی نمود. مجموع پارک های شهری در منطقه ی هفت شهر تهران 3795/15 هکتار می باشد که در مقایسه با دیگر مناطق شهر تهران این مقدار نسبتاً کم می باشد. پارک های این منطقه علاوه بر مساحت کم و توزیع نامناسب از دسترسی مناسبی جهت استفاده شهروندان برخوردار نمی باشند.

ایران با وجود داشتن شهرهای بزرگ و پرجمعیت با خطر بالای زلزله مواجه است. مخصوصا، پیش بینی می شود در صورت وقوع زلزله ای شدید در تهران، تلفات جانی و مالی و تخریب ساختمان ها بسیار زیاد خواهد بود. مطالعات در زمینه مدیریت پس از سوانح نشان داده اند که در بسیاری موارد، بویژه در مناطق شهری و توسعه یافته تر، بهسازی و بازسازی بعد از سانحه، پیچیده و کند می شود. در این حالت، تهیه مسکن پس از مرحله اسکان اضطراری، مشکل اصلی می گردد. لذا تحقیق پیش رو، نیازهای اسکان بازماندگان پس از زلزله ای احتمالی را در نظر گرفته و با در نظر گرفتن ضوابط و استانداردهای موجود مدیریت بحران، تسهیلات لازم جهت شناخت مکان های مناسب اسکان موقت را فراهم می آورد، به طوری که در صورت وقوع حادثه، امکان برقراری سریع اردوگاه ها برای زلزله زدگان میسر گردد. برای رسیدن به این هدف، مکان یابی و همچنین ارزیابی توزیع مکان ها، با استفاده از معیارهای متعدد و با بهره جستن از سیستم های اطلاعات مکانی gis و نرم افزار کاربردی arcgis 9.3 در این زمینه، منطق فازی جهت فازی سازی، امکانات تحلیل سلسله مراتبی ahp جهت وزن دهی و روش ترکیب وزنی خطی جهت ترکیب معیار ها صورت گرفته است. نتیجه این کار، پیشنهاد چندین ناحیه مناسب جهت اسکان موقت و بررسی تاثیرات معیارها بر مکان یابی پیش رو بود و همین طور مشخص گردید، که داده تراکم جمعیتی دارای بیشترین تاثیر در انتخاب نهایی اردوگاه ها می باشد

چکیده ندارد.