غلظت بالای نمک در فاضلاب تولیدی برخی صنایع و نیز آب مصرفی مناطق ساحلی سبب افزایش شوری و ایجاد مشکلات عدیده در تصفیه فاضلاب می شود. عامل شوری در اینگونه فاضلابها وجود آنیونهایی مانند کلرور و سولفات و کاتیونهایی مانند سدیم و منیزیم است. به دلیل بالا بودن شوری در این پسابها میکروارگانیسم های موثر در امر تصفیه به علت پلاسمولیز شدن دیواره سلولی از بین می روند، در نتیجه حذف مواد آلی توسط این میکروارگانیسم ها کاهش یافته و یا متوقف خواهد شد. در این تحقیق قابلیت دو سیستم پیشرفته تصفیه فاضلاب، راکتورهای بیوفیلمی با بستر متحرک (mbbr) و راکتورهای ناپیوسته متوالی (sbr) با ایجاد شرایط مناسب و افزایش تدریجی و پله ای غلظت نمک در محدوده (5/3%-0% ) و در نتیجه سازگاری میکروارگانیسم ها و تکثیر انواع مقاوم به شوری (هالوفیل ها) در حذف شوری و افزایش تصفیه ترکیبات آلی مورد بررسی قرار گرفت. مقدار شوری در سیستم ها با پارامترهای مرتبط با شوری نظیر کلرینیتی(cl? ) و هدایت الکتریکی (ec) اندازه گیری شده که در ابتدای راهبری، بعد از مرحله سازگاری، راندمان حذف شوری در هر دو راکتور بالا بوده و در ادامه با افزایش غلظت نمک و اثرات مخرب آن بر میکروارگانیسم ها، راندمان در هر دو سیستم کاهش یافته بطوری که در غلظت نمک mg/l 35000 راندمان (78% ) از راکتور mbbr و (85% ) از راکتورهای متوالی sbr حاصل گردید. همچنین در مورد راندمان حذف بیولوژیکی ترکیبات آلی (cod) در هر دو سیستم با افزایش شوری روند کاهشی مشاهده گردید که در سیستم mbbr راندمان (64% ) و در سیستم متوالی sbr راندمان (70% ) در غلظت نهائی mg/l35000 بدست آمد. علاوه بر این از میکروارگانیسم های انطباق یافته در بیوراکتورهای مورد استفاده در تحقیق در شوری (3%) غلظت نمک، بر روی محیط کشت مولر هینتون آگار کشت و با رنگهای گرم، رنگ آمیزی گردید. که انواعی از باکتریهای باسیل و کوکسی شکل گرم منفی و گرم مثبت با پیگمانهای صورتی، قرمز و بنفش رنگ و انواعی از پروتوزوآها و اسپریل ها و برخی نماتد ها مشاهده گردید.