چکیده ابوفراس از نجیبان و امیران شجاع بنی حمدان و از شاعران بزرگ دوره عباسی است که زندگی در محیط فرهنگی و ادبی دیار حلب وی را شاعری توانا و نکته دان ساخت. به لحاظ شعری مقام او آن چنان بلند است که برخی او را بر متنبی، شاعر معروف معاصر وی مقدم شمرده اند و گویند متنبی به تقدم و برتری ابوفراس معترف و از برخورد با او هراسان بود و هیچ گاه برای شرکت در مناظره ادبی با او تمایلی نشان نمی داد. ولی با وجود چنین جایگاه رفیعی، توجه چندانی به او نشده و درخشش ستاره ای چون او در کنار متنبی بی فروغ مانده است. اشعار وی از زندگی شخصی و حالات درونی اش بسیار الهام گرفته است لذا چهار سال اسارت برای شاعری بلند طبع و توانا چون ابوفراس این نتیجه را در بر داشت که از او اشعاری موثر و پرسوز و گداز به نام حبسیات به یادگار بماند. وی در دیوانش از اشعار جاهلی بسیار تاثیر پذیرفته و مضامین شعری او بر پایه مدح، فخر، حماسه و اندکی وصف می باشد. بیشتر اشعارش در شرح مفاخر آل حمدان، مدح سیف الدوله، شرح دلاوری ها و رزم آوری های خود در جنگ است. ابوفراس از نجیبان و امیران شجاع بنی حمدان و از شاعران بزرگ دوره عباسی است که زندگی در محیط فرهنگی و ادبی دیار حلب وی را شاعری توانا و نکته دان ساخت. به لحاظ شعری مقام او آن چنان بلند است که برخی او را بر متنبی، شاعر معروف معاصر وی مقدم شمرده اند و گویند متنبی به تقدم و برتری ابوفراس معترف و از برخورد با او هراسان بود و هیچ گاه برای شرکت در مناظره ادبی با او تمایلی نشان نمی داد. ولی با وجود چنین جایگاه رفیعی، توجه چندانی به او نشده و درخشش ستاره ای چون او در کنار متنبی بی فروغ مانده است. اشعار وی از زندگی شخصی و حالات درونی اش بسیار الهام گرفته است لذا چهار سال اسارت برای شاعری بلند طبع و توانا چون ابوفراس این نتیجه را در بر داشت که از او اشعاری موثر و پرسوز و گداز به نام حبسیات به یادگار بماند. وی در دیوانش از اشعار جاهلی بسیار تاثیر پذیرفته و مضامین شعری او بر پایه مدح، فخر، حماسه و اندکی وصف می باشد. بیشتر اشعارش در شرح مفاخر آل حمدان، مدح سیف الدوله، شرح دلاوری ها و رزم آوری های خود در جنگ است.