هدف اصلی این مطالعه بررسی تاثیر آزمون های ساخت زبان آموزان و جلسات مشاوره آموزشی بر یادگیری دستور زبان دانشجویان ایرانی می باشد. همچنین هدف جانبی این تحقیق بررسی تاثیر به کارگیری این دو روش ارزشیابی بر نگرش شرکت کنندگان در مطالعه نسبت به یادگیری دستور زبان بوده است. شصت و دو دانشجوی ایرانی با سطح زبانی متوسط به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و یک گروه مقایسه تقسیم شدند. از شرکت کنندگان در اولین گروه آزمایشی خواسته شد تا برای هر یک از چهار موضوع اصلی که در طول دوره آموزشی به آنها تدریس می شد 10 سئوال دستور زبان طرح کنند. استاد کلاس به دانشجویان این گروه بازخورد کتبی داده و برای هر موضوع 10 سئوال به صورت عمومی در کلاس مطرح و به بحث گذاشته شد. از شرکت کنندگان در دومین گروه آزمایشی خواسته شد تا در چهار جلسه مشاوره آموزشی انفرادی و چهار جلسه آموزشی گروهی شرکت کنند. در هر جلسه مشاوره آموزشی دانشجویان درباره نقاط ضعف و قوی خود در یادگیری هر یک از چهار موضوع اصلی دستور زبان که به آنها تدریس شده بود بحث و تبادل نظر می کردند. نتایج این مطالعه نشان داد که تفاوت معناداری بین نمرات دو گروه آزمایشی و نمرات گروه مقایسه در پس آزمون وجود دارد. همچنین تفاوت معناداری بین نمرات دو گروه آزمایشی مشاهده نشد. علاوه بر این نتایج این مطالعه نشان داد که به کارگیری روش های ارزشیابی جایگزین باعث ایجاد تفاوت معناداری در نگرش زبان آموزان نسبت به یادگیری دستور زبان در فاصله اولین جوابگویی به پرسشنامه مربوطه تا دومین پاسخگویی به آن شده است.