مدیریت ذخایر ارزی یکی از بخش های اصلی سیستم پولی بین الملل است که سطح و ترکیب ارزی بهینه ذخایر خارجی را تعیین می کند. اقتصادهای نوظهور و درحال توسعه از جمله کشورهای صادر کننده نفت خام در طول چند سال اخیر ذخایر ارزی عظیمی را انباشته اند. هرچند اقتصادهای مذکور تمایل دارند، ذخایر ارزی خود را بر اساس قواعدی تنظیم-نمایند که ترکیب آن بهینه باشد، اما با وجود تلاش اقتصادهای مذکور در جهت مدیریت بهینه ذخایر ارزی، هنوز این کشورها با مشکلاتی در زمینه ترکیب ارزی بهینه ذخایر خود مواجه هستند. در شرایط کنونی اقتصاد جهانی از جمله وقوع بحران های مالی، نوسان های ارزش برابری ارزهای ذخیره عمده و امکان سامان دهی جدید در همگرایی ارزهای جدید، تعیین ترکیب ارزی بهینه ذخایر خارجی از مهم ترین مباحث اقتصاد مالی و اقتصاد بین الملل است. در این پژوهش از یک الگوی بهینه سازی پویا بر مبنای رهیافت میانگین- واریانس و رهیافت هزینه مبادله برای ترکیب ارزی ذخایر رسمی اقتصادهای منتخب نوظهور و اقتصادهای منتخب نفتی خاورمیانه در دوره زمانی 2007-1999 استفاده شد. نتایج حاصل از اجرای این تحقیق، پیشنهاد می کند که اقتصادهای منتخب به منظور کم کردن ریسک کاهش ارزش ذخایر خارجی و بهبود توانایی در پرداخت بدهی های خارجی در ترکیب ارزی ذخایر رسمی خود تجدید نظر نمایند.