حوضه آبریز کارده با مساحتی معادل 611 کیلومتر مربع در شمال شرقی ایران واقع شده است. سازندهای زمین شناسی این منطقه، متعلق به دوران دوم زمین شناسی بوده و سنگ آهک های مزدوران بخش عمده منطقه را پوشش می دهد. نتایج حاصل از بررسی های انجام شده درباره هیدروکلیماتولوژی منطقه نشان می دهد که اقلیم منطقه نیمه خشک و سرد بوده و رژیم بارش مدیترانه ای می باشد. ژئومورفولوژی آن جوان و توپوگرافی آن رابطه مستقیم با ساختارهای زمین شناسی دارد یعنی طاقدیس ها ارتفاعات و ناودیس ها دشت های میان کوهی را می سازند. لیتولوژی فوق همراه با عملکرد فرآیندهای تکتونیکی که منجر به ایجاد درزه و شکاف در سنگ ها شده است، شرایط لازم را جهت تشکیل اشکال نه چندان تکامل یافته کارستی فراهم کرده است. مهمترین اشکال کارستی منطقه عبارتند از کارن، شکاف های انحلالی، حفرات انحلالی، غارها و گالری های کوچک که در امتداد درزه و شکافها و گسل ها گسترش یافته اند و بیانگر ارتباط بین این اشکال و ساختارهای تکتونیکی منطقه می باشند. در این تحقیق به منظور پی بردن به ارتباط بین تکتونیک و کارستزایی اقدام به اندازه گیری آزیموت درزه ها و گسل ها در 4 ایستگاه شده است. نتایج بدست آمده ازبررسی های صحرایی و مقایسه آن ها با اطلاعات موجود در اسناد سنجش از دور نشان می دهد که جهت غالب درزه ها در منطقه با جهت گسل ها انطباق دارد. همچنین مشخص شده است که اشکال کارستی بیشتر در امتداد همین درزه ها بوجود آمده است. از طرف دیگر قسمت اعظم دره رودخانه کارده با ساختار زمین شناسی منطقه یعنی گسل ها و چین ها نیز همخوانی دارد. بنابراین تکتونیک نقش موثری در ایجاد اشکال کارستی منطقه تحت مطالعه داشته است. آب رودخانه کارده درمنطقه تحت مطالعه به لحاظ آلودگی های زیست محیطی مورد بررسی قرار گرفته است در این رابطه با آزمایش آب رودخانه کارده در 4 نقطه از روستای آل و کارده و نتایج بدست آمده از این آزمایشات مشخص شده است که میزان عناصر نیتریت و فسفات در آب رودخانه پس از عبور از روستای کارده افزایش یافته، به طوری که مقدار آن از استاندارد جهانی فراتر رفته و عملاً آب رودخانه را غیرقابل شرب کرده است.