پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ی بین خشنودی شغلی با انگیزه پیشرفت و تعهد سازمانی کارکنان بانکهای صادرات منطقه 6 تهران انجام شد. جامعه ی مورد پژوهش حاضر عبارت است از، کلیه کارکنان بانکهای صادرات منطقه 6 تهران که در سال 88 مشغول به کار بودند. در این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، استفاده شد. برای نمونه گیری این تحقیق ابتدا از میان مناطق 22 گانه تهران منطقه 6 بطور تصادفی انتخاب شد، سپس به صورت تصادفی 9 شعبه انتخاب شد. سپس از بین این شعبات 100 کارمند به طور تصادفی انتخاب شدند. پژوهش حاضر، از نوع همبستگی بوده و برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه شاخص توصیفی شغل (jdi)، جهت اندازه گیری خشنودی شغلی و جهت اندازه گیری تعهد سازمانی کارکنان از پرسشنامه آلن و می یر و همچنین جهت اندازه گیری انگیزه پیشرفت کارکنان از پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس استفاده شد. برای تحلیل آماری داده های پژوهش از روشهای آمار توصیفی (تنظیم جدول داده ها، محاسبه میانگین و انحراف استاندارد و...) استفاده شد و جهت آزمون فرضیه های پژوهش از روش آمار استنباطی که شامل ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره و هم چنین روش قدم به قدم است، استفاده شد. نتایج تحلیل داده های این پژوهش به قرار زیر است: نتایج تحقیق در فرضیه اول نشان داد که بین میزان خشنودی شغلی و میزان انگیزه پیشرفت رابطه معنادار وجود دارد. نتایج تحقیق در فرضیه دوم نشان دادکه بین میزان انگیزه پیشرفت و تعهد سازمانی رابطه معنادار وجود دارد. نتایج تحقیق در فرضیه سوم نشان داد که بین میزان خشنودی شغلی و میزان تعهد سازمانی رابطه معنادار وجود دارد. هم چنین نتایج نشان داد که فرضیه اصلی اول و فرضیات فرعی مربوط به آن (اول و چهارم) تأیید شده است. فرضیه اصلی دوم و فرضیات فرعی مربوط به آن(اول، چهارم، هشتم، نهم و دهم) تأیید شده است و همچنین فرضیه اصلی سوم و فرضیات فرعی مربوط به آن(اول و سوم) تأیید شده است.

یکی از مسائل بسیار مهم کلامی که مربوط به دین می باشد، ایمان است. که هر انسانی بطور فطری در درون خود ایمان به امر ماورائی را می یابد.این مسئله از دوران گذشته تا معاصر مورد توجه بیاری از متفکران از جمله فیلسوفان و متکلمان بوده است. و همواره به دنبال پاسخ به این سوال بوده اند که حقیقت ایمان چیست؟نزد فخررازی حقیقت ایمان یکی تصدیق و معرفت قلبی، و دیگری اقرار زبانی است. وی عمل را از حوزه ایمان خارج دانسته است به این دلیل که عمل بر ایمان باعث تکرار می گردد. همچنین ایمانی را که مبتنی بر دلیل باشد را قبول دارد. علامه طباطبایی حقیقت ایمان را صرف اعتقاد نمی داند و آثار عملی را از لوازم ایمان حقیقی می داند. ایمان را عقد و حالت قلبی می داند که برای شخص مومن امنی می آورد. ایشان همچنین همواره بر این عقیده اند که هر شخص مومن بایستی از طریق برهان و دلیل ایمان را بدست آورد و از امر مذدموم تقلید در این امر که از اصول دین است، اجتناب کند.