فعالیت بدنی یک مولفه عمده در نگهداشت سلامت و توانایی عملی مردان میانسال و سالمند است. شواهد علمی متعدد نشان می دهد که نبود فعالیت بدنی کافی بمنزله یک عامل تهدید کننده در کاهش جرم استخوان و مرگ و میر قلبی عروقی است. بعلاوه آن در بهبود نیمرخ چربی خون افراد بزرگسال نقش دارد. پیاده روی بعنوان یک شکل رایج و مفرح از فعالیت بدنی هنگام اوقات فراغت است که در متن بسیاری از فعالیتهای روزمره آحاد جامعه جریان داشته و حرف اجتماعی گوناگونی را در بر می گیرد. هدف این تحقیق بررسی تاثیر تعداد گام های روزانه (ورزش صبحگاهی) بر نیمرخ چربی خون افراد میانسال است. گام های روزانه (حجم فعالیت بدنی) 27 مرد میانسال سالم در دو گروه فعال (12 نفر) و گروه غیر فعال (15 نفر) با دامنه سنی 7/5±50/2 سال با استفاده از دستگاه گام شمار به صورت داوطلبانه اندازه گیری شد. سطوح چربی پلاسمایی استراحت شامل کلسترول تام، تری گلیسرید، hdl-c و ldl-c به روش استاندارد نیز اندازه گیری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.. میانگین شمار گام های روزانه گروه فعال (3957±12632) به طور معناداری بیش از گروه غیرفعال (1631±5347) بود( 0/001>p). مقادیرtg و tc پلاسمایی گروه فعال بطور معناداری به ترتیب 31/7 و 29/8 درصد کمتر از گروه غیر فعال بدست آمد (0/05>p). نسبت tc/hdl-c و ldl-c/hdl-c در گروه فعال (به ترتیب mg/dl 1/02 ±4/56 و mg/dl 0/62±3/11) بطور معناداری کمتر از گروه غیر فعال (به ترتیب mg/dl 0/84±5/72 و mg/dl 0/67±3/77) بود (0/05>p).اما تفاوت معناداری در سطوح hdl-c و ldl-c پلاسمایی دو گروه تحقیق مشاهده نشد ( 0/05< p). همچنین قند خون ناشتا(fbs) و hba1c گروه فعال و غیر فعال ، حاکی از عدم تفاوت معنادار بین دو گروه بود ( 0.05 <p). در مقادیر وزن واندازه های محیط کمر و باسن در گروه فعال و غیر فعال تفاوت معناداری بدست نیامد. این امکان هست که عامل مداخله گر انرژی دریافتی هر وعده از برنامه غذایی علیرغم الگوی شیوه متداول فعال زندگی افراد احتمالاً در عدم تغییر عوامل آنتروپومتریک نقش داشته است ( 0.05 <p). نتیجه گیری: اجرای فعالیت بدنی مرتب از جنبه افزایش گام های روزانه حداقل بمدت 2 سال در بهبود نیمرخ عوامل تهدید کننده ی زیست شیمی قلبی-عروقی(tg ، tc ، tc/hdl-c و ldl-c/hdl-c) و مولفه whr مردان میانسال اثر گذار است. به نظر می رسد که افراد میانسال و صاحبان مشاغل اجتماعی کم تحرک بویژه در کلان شهر ها می توانند روزانه با تعداد حداقل 10.000 گام (آستانه ریسک) در مسیر ارتقاء بهداشت کارکرد دستگاه قلب و عروق گام بردارند.

طراحی پایدار پارامتر در سیستم های سیگنال-پاسخ (مشخصه های پویای تاگوچی) در چند سال اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است. هدف در این گونه آزمایش ها، پایدار کردن عملکرد سیستم در یک دامنه از مقادیر ورودی (عامل سیگنال) است. مطالعات طراحی پایدار پارامتر در سیستم های سیگنال-پاسخ شامل سه مرحله است که عبارتند از: تعیین تابع ایده آل، طراحی و اجرای آزمایش و تحلیل داده های حاصل از آزمایش با هدف بهینه سازی عملکرد آن. گاهی عملکرد یک سیستم با بیش از یک متغیر پاسخ سنجیده می شود. در این حالت نیاز به استفاده از رویکردهای جدیدی که توانایی تحلیل چنین سیستم هایی را داشته باشند احساس می شود. در این تحقیق بررسی و بهینه سازی سیستم های سیگنال-پاسخ زمانی که بیش از یک متغیر پاسخ وجود داشته باشد مورد توجه قرار گرفته است. نکته اصلی در چنین سیستم هایی (سیستم های چند پاسخه) وجود وابستگی میان متغیرهای پاسخ می باشد. تکیه اصلی این تحقیق بر پایه ارائه شاخصی جدید به منظور ارزیابی و تحلیل جواب های مسئله می باشد. مبنای روش پیشنهادی استفاده از کارایی فرآیند است. استفاده از کارایی فرآیند سبب توانایی روش تحلیل داده ها به منظور در نظر گرفتن وابستگی میان داده ها می گردد. مزیت دیگر استفاده از شاخص کارایی فرآیند عدم نیاز به سایر روش های تجمیع کننده پاسخ ها می باشد. به نوعی که این شاخص برای هر تعداد پاسخ یک معیار واحد ارائه می دهد. در این تحقیق به منظور رفع نقایص شاخص های موجود کارایی فرآیند، شاخص جدیدی معرفی گردیده است. توانایی در نظر گرفتن پاسخ هایی با حدود مشخصات فنی یک طرفه مهم ترین مزیت شاخص پیشنهادی است. در ادامه به منظور بررسی اعتبار و صحت رویکرد پیشنهادی از شبیه سازی استفاده شده است. نتایج شبیه سازی توانایی روش پیشنهادی را در به دست آوردن جواب هایی با میانگین نزدیک به هدف و واریانس کم نشان می دهد. عدم نیاز به فرض خطی بودن رابطه میان پاسخ ها و عامل سیگنال، توانایی در نظر گرفتن وابستگی میان پاسخ ها و همچنین توانایی بررسی پاسخ هایی با حدود مشخصات فنی یک طرفه مهم ترین امتیازات روش پیشنهادی می باشد.