هانا آرنت به عنوان اندیشمند برجسته سیاسی قرن بیستم، در آثار و اندیشه های پرشمار خود به تحلیل «خشونت»، «توتالیتاریسم»، «انقلاب»، «وضعیت بشری» و «انسان های اعصار ظلمانی» پرداخته و بر آن است که به فهمی اصیل و راستین از وضع بشری رسد تا بر بستر تعمق در این وضع، در رسیدن به حیاتی انسانی اندیشه پردازی کند. در این آثار و در متن اندیشه های متنوع هانا آرنت، عمل مفهومی کلیدی است که پژوهش حاضر درپی بررسی رویکرد وی به این مفهوم می باشد. در واقع سوال تحقیق این است که رویکرد هانا آرنت به مفهوم عمل چیست؟ فرضیه پژوهش حاضر این است که هانا آرنت رویکردی اگزیستانسیالیستی به مفهوم عمل دارد. در راستای بررسی این فرضیه، ابتدا کلیاتی از اندیشه ها و آثار آرنت ارائه می شود و سپس به چیستی اگزیستانسیالیسم پرداخته و مهمترین اصول اندیشه های اگزیستانسیالیستی استخراج می گردد تا در نهایت با بررسی مفهوم عمل در اندیشه آرنت و تطبیق رویکرد وی به این مفهوم با مهمترین محورهایی که از اندیشه های اگزیستانسیالیستی حاصل شده است، نسبت رویکرد آرنت به عمل با اندیشه های اگزیستانسیالیستی نمایان گردد. آرنت در گرایشی غالب بر اندیشه و آثارش، دلیل عمده اغلب مشکلات و مصائب انسان را فراموشیِ «عمل» در عرصه عمومی می داند. وی در مشاهده جایگاه عمل در متن مباحث مختلفی از جمله جامعه سیاسی، انقلاب و توتالیتاریسم، رویکردی اگزیستانسیالیستی دارد و سراسر عرصه سیاست و حیات انسان را از منظری اگزیستانسیالیستی می بیند. «عمل» رشته و عامل پیوند اندیشه های آرنت درباب مسائل گوناگون در رویکرد اگزیستانسیالیستیِ او به «وضع بشری» است.