مقدمه: الگوهای استفاده از زمان، آگاهی مهمی در رابطه با مشارکت در کارها فراهم می کند؛ و مطابق با سازمان بهداشت جهانی نقش مثبتی در سلامت و رفاه افراد دارد. داشتن یک کودک با فلج مغزی همواره فشارهایی را بر خانواده تحمیل می کند که یکی از آنها نیاز به مراقبت دائمی است که زمان مورد نیاز آن فراتر از برنامه ی زمانبندی خانواده است. این حیطه که در اکثر موارد مادران را به عنوان مراقبین اصلی درگیر می کند، مورد توجه کمی قرار گرفته است. در این پژوهش ما بر آن شدیم تا الگوهای استفاده از زمان را در مادران کودکان فلج مغزی با مادران کودکان سالم مقایسه کنیم. ابزار و روش تحقیق: مطالعه از نوع case- control بود. نمونه گیری به روش نمونه گیری در دسترس بود و شرکت کنندگان در گروه مادران با کودکان فلج مغزی 30 نفر و در گروه مادران کودکان سالم 37 نفر بودند. داده های لازم برای پژوهش با استفاده از پرسشنامه استفاده از زمان مادران و نیز پرسشنامه دموگرافیک جمع آوری گردید. یافته ها: آنالیز آماری تفاوت معناداری را در حیطه ی کاری مراقبت از کودک نشان داد اما در سایر حیطه های کاری تفاوت معناداری به دست نیامد. در میزان رضایت از مهارت مدیریت زمان نیز تفاوت معناداری به دست آمد که مادران کودکان سالم رضایت بیشتری داشتند. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که مادران کودکان فلج مغزی به دلیل آنکه زمان بسیار زیادی را در روز صرف مراقبت از فرزندان خود می کنند، توازن لازم را در حیطه های کاری مختلف خود تجربه نمی کنند که منجر به رضایت کمتر از استفاده از زمان می گردد. با توجه با یافته ها لازم است که منابع حمایتی بیشتری در اختیار این افراد قرار داده شود تا با گذر زمان احتمال مواجه شدن با مشکلات مربوط به سلامتی کمتری وجود داشته باشد.

مقدمه: آگاهی متخصصان توانبخشی و پزشکی از چگونگی استفاده از زمان مادران دارای کودک اوتیستیک می تواند به ارتقاء سطح سلامت مادر و خانواده کمک کند. مطالعات نشان داده که عموما مراقبت از کودکان کم توان به عهده مادر است و عملکرد مناسب مادر به استفاده صحیح و مناسب از زمان مرتبط می باشد. بنابراین در این پژوهش به بررسی چگونگی استفاده از زمان مادران دارای کودک اوتیستیک پرداختیم. مواد و روش ها: در یک مطالعه از نوع مقطعی، نمونه گیری به روش در دسترس انجام شد. در هر گروه، 42 نفر مادر دارای کودک اوتیستیک و 42 نفر مادر دارای کودک عادی شرکت کردند. از پرسشنامه دموگرافیک، آزمون گارز-2 و پرسشنامه استفاده از زمان مادران برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها با آزمون t مستقل و chi- square در 17spss تحلیل شدند. یافته ها: مادران دارای کودک اوتیستیک در مقایسه با مادران دارای کودک عادی، در طی روز زمان بیشتری را صرف امور مربوط به کودک مبتلا می کردند (001/0>p)، اما در دیگر حیطه ها تفاوت معناداری بین دو گروه یافت نشد. همچنین کیفیت و لذت از فعالیت های روزانه، اوقات فراغت کلی و کیفیت مدیریت زمان در مادران دارای کودک اوتیستیک نسبت به مادران دارای کودک عادی بصورت معناداری پایین تر بود (05/0p <). اهمیت دادن به فعالیت های روزانه و رضایت از مهارت های مدیریت زمان، برای مادران دو گروه تفاوت معناداری نداشت (05/0p>). نتیجه گیری: اختصاص زمان بیشتر به امور کودک باعث بر هم خوردن توازن حیطه های فعالیت می شود و وجود کودک اوتیستیک، جنبه های کیفی استفاده از زمان، اوقات فراغت و کیفیت مدیریت زمان را تحت تأثیر قرار می دهد. کلید واژه ها: اوتیسم، کم توانی، استفاده از زمان، مادران، آزمون گارز.