هدف انجام این تحقیق تشخیص و بررسی نوع استراتژیهای زبان مودبانه استفاده شده توسط فراگیران زبان انگلیسی تک زبانه فارسی و دو زبانه کردی-فارسی در تشخیص درخواست و اینکه آیا تفاوت معناداری بین این استراتریهای زبان مودبانه وجود دارد و همچنین بررسی تاثیر پیشینه زبان، سظح ز بان، و جنسیت روی نوع و فراوانی استراتریهای استفاده شده توسط فراگیران می باشد. به همین منظور یک آزمون تعیین سطح آلن (1992) و آزمون تکمیل گفتار () درخواست استفاده شدند. جامعه آماری این تحقیق 240 دانشجوی مرد و زن ( 180 دانشجوی زبان انگلیسی و 60 دانشجوی غیر زبان انگلیسی ) از دو زبان متفاوت و سه سطح زبان بودند. دانشجویان زبان انگلیسی تک زبانه فارسی از دانشگاه ایلام و دانشجویان زبان انگلیسی دو زبانه کردی-فارسی از دانشگاه آزاد شهر ایلام انتخاب شدند. به منظور مقایسه متغیرها شماری از تکنیک های آماری غیر پارامتریک مانند لامبدا ، ضریب عدم اطمینان ، ضریب یقینی استفاده شدند تجزیه و تحلیل داده ها مشخص کرد که دانشجویان تک زبانه فارسی و دو زبانه کردی-فارسی استراتریهای زبان مودبانه نوع منفی ( ) را بیشتر از استراتریهای زبان مودبانه نوع مثبت () استفاده می کنند. همچنین متغیرهای پیشینه زبان ، سطح زبان ، وجنسیت تاثیر معناداری روی نوع و فراوانی استراتریهای زبان مودبانه استفاده شده توسط دانشجویان مورد مطالعه نداشتند.