چکیده ظفرنامه تیموری تألیف شرف الدّین علی یزدی (متوفی 858 هـ.ق.)، از جمله کتب تاریخی برجسته دوره تیموری (771ـ911 هـ.ق.) است. در این دوره، بیشتر کتب نثر برخلاف دوره قبل که دربرگیرنده نثرهای مصنوع و متکلّف بود، به نثری ساده و روان نوشته شده اند. در این میان، شرف الدّین علی یزدی کتاب مشهور خود (ظفرنامه) را به سبکی مصنوع و فنی نگاشته و بار دیگر این شیوه نثر فارسی را رونق بخشیده است. شرف الدّین علی، اثر تاریخی خود را همچون دیگر نثرنویسان متکلّف، به انواع صنایع و آرایه های بدیعی آراسته و در جای جای این کتاب از عناصر بلاغی همچون تشبیه، استعاره و کنایه بهره جسته است. همچنین آیات و احادیث و ابیات و عبارات عربی متعدّدی را به تصریح یا به تلمیح، درمتن گنجانده است. از دیگر ویژگی های نثر ظفرنامه، استعمال بیش از حد واژگان عربی و ترکی ـ مغولی است که گاه، فهم متن را دشوار می سازد. در این مجموعه که به شرح دشواری های ظفرنامه اختصاص دارد، پس از معرفی مولّف و زمانه او و بحث درباره نثرنویسی در دوره تیموری و معرفی سبک نثر ظفرنامه، مشکلات متن به تفکیک ـ شامل واژگان، کنایات، آیات و احادیث و ابیات و عبارات عربی ـ براساس منابع معتبر شرح داده شده است.