بررسی هیدروژئولوژیکی منابع آب محدوده چاه گاه در استان بوشهر

دشت چاه گاه در شهرستان دشتی، استان بوشهر بین طول جغرافیایی ?9 °52 تا ?9 °51 شرقی و عرض جغرافیایی ?42 °28 تا ?6 ° 28 شمالی واقع شده است. از نظر ساختاری این منطقه بخشی از زاگرس چین خورده است که در نتیجه فعالیت های شدید تکتونیکی و فرسایش متعاقب سازندهای اطراف منطقه شکل گرفته است. بنابراین، رسوبات ناپیوسته با خصوصیات هیدروژئولوژیکی متفاوتی در دشت چاه گاه مشاهده می شود. در مجموع، منطقه مورد مطالعه شامل 5 آبخوان متمایز است که مهمترین آنها آبخوان چاه گاه است و بیشترین چاههای بهره برداری به منظور اهداف کشاورزی در دشت چاه گاه و لاور قرار دارند. گر چه اغلب آبخوان های منطقه آزاد هستند اما در بخش شرقی منطقه یک آبخوان محصور با ابعاد کوچک مشاهده می شود. سنگهای اطراف دشت شامل کنگلومرا، ژیپس و آهک هستند که نقش مهمی در تغذیه آبخوان دارند. بیشترین خروجی این آبخوانها شامل بهره برداری و تبخیر آزاد از سطح ایستابی می باشد. همچنین ارتباط مناسبی میان بارندگی سالانه و نوسانات هیدروگراف واحد وجود دارد، هرچند که روند هیدروگراف نزولی می باشد اما با افزایش بارندگی ها در سال های بعد این روند جبران می گردد. محاسبه بیلان در منطقه مورد مطالعه نشان می دهد که وضعیت آب زیرزمینی مناسب می باشد.