سحر ندایی طوسی
عضو هیئت علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهیدبهشتی
[ 1 ] - ارزیابی پیامد طرحهای توسعه فضایی بر وضعیت پایداری مناطق با استفاده از روش ردپای اکولوژیک، مورد پژوهی طرح مجموعه شهری قزوین
ارزیابی راهبردی محیط‌زیست در خلال تهیه‌ی برنامه‌های توسعه فضایی‌شهری‌و‌منطقه‌ای یکی از ابزارهای ممکن در تحقق وضعیت‌پایداری سکونت‌گاه‌ها به شمارمی‌رود؛ لیکن سابقه‌ی برنامه‌های منطقه‌ای تهیه‌‌شده در ایران نشان‌گر آن است که اکثر این طرح‌‌ها ملاحظات‌پایداری را در برنامه‌های خود نادیده‌گرفته‌‌اند. با این مقدمه هدف پژوهش پیش‌رو ارزیابی محیط‌زیستی "طرح مجموعه‌ی‌شهری‌قزوین" از طریق بررسی تغییرات احتمال...
[ 2 ] - چارچوب "توسعه‌ی فضایی رقابت‌پذیری منطقه‌ای در ایران"، موردپژوهی: استان‌های 30گانه
رقابت‌پذیری‌‌منطقه‌ای، انگاشتی که تا سال‌ها تنها در سطح واحدهای فعالیتی(بنگاه‌ها) و نیز کشورها دارای معنا بود، از اواسط دهه‌ی1990 میلادی و هم‌زمان با افزایش اهمیت مکان ناشی از تحرک نیروی‌انسانی و سرمایه در عصر جهانی‌شدن، از ترجمان فضایی برخوردارشده و وارد گفتمان علوم‌‌منطقه‌ای و برنامه‌ریزی‌‌توسعه‌ی‌فضایی شد. کاستی رهیافت‌های رایجِ تک‌سویه‌نگر و تعمیم‌گر در پاسخ‌گویی به دو پرسش "چیستی رقابت...
[ 3 ] - سنجش قابلیت به‌کارگیری رهیافت نظری "برنامه‌ریزی پویش مختلط" در سیستم برنامه‌ریزی توسعه شهری ایران
تحقق‌پذیری پائین و ناکارآمدی برنامه‌های‌توسعه‌‌شهری دهه‌های‌گذشته ایران، مبتنی‌بر رهیافت‌های‌سنتی‌جامع، و روی‌آوردن تصمیم‌گیرندگان به رهیافت‌‌عملیاتی محافظه‌کارانه‌ی‌اندک‌افزا لزوم‌تفکر درمورد‌تغییر رویکردهای‌تهیه‌برنامه در ایران با نیت رفع کاستی‌های این‌دو الگوواره را آشکارساخته‌است. از سویی هم‌سازی رهیافت‌های‌سنتی‌جامع با الزامات‌زمینه‌ای و ساختار سیستم‌اقتصاد‌سیاسی‌ایران رد یک‌باره این...
[ 4 ] - آسیب‌شناسی کالبدی منطق فضایی کلان‌شهر تهران از منظر اصول پدافند غیرعامل
مسئله‌ی امنیت و کاهش آسیب‌پذیری منطقه‌ی‌کلان‌شهری تهران، به عنوان پایتخت سیاسی و اقتصادی کشور، از گذشته تاکنون موردتوجه قرار داشته‌است. نامناسب بودن گزینه نظامی‌سازی فضاهای‌شهری، به دلیل «هزینه‌های بالای برقراری امنیت» و همچنین «افشای فضاهای راهبردی»، تصمیم‌گیرندگان را به تفکر در مورد شیوه‌های مشاهده‌نشدنی برقراری امنیت یا«پدافند‌غیرعامل» در پوشش ابزارهای برنامه‌ریزی و طراحی واداشته ...
[ 5 ] - شناسایی موانع توسعة منطقه‌ای با به‌کارگیری شاخص فقر آبی نمونة موردی: استان قزوین
م محدود‌بودن ظرفیت منابع آبی از یک‌سو و تشدید روند برداشت بی‌رویه از منابع آب در نقاط مختلف جهان از سوی دیگر، باعث افزایش آگاهی و حساسیت‌های توسعه‌گران منطقه‌ای دربارة این منبع حیات‌بخش و تنظیم تقاضاهای توسعه در چارچوب عرضة منابع آب منطقه‌ای شده است. در این‌باره استفاده از روش و ابزاری که بتواند کمبود آب را در سطحی فراتر و در ارتباط با توسعة منطقه‌ای ببیند، سودمند خواهد بود. با این هدف، پژوهش پ...
[ 6 ] - کاربست روش‌شناسی آینده‌نگاری راهبردی در برنامه‌ریزی توسعه فضایی؛ موردپژوهی سناریونگاری منطقۀ کلانشهری کرج
برنامه‌ریزی توسعۀ فضایی با دستور کار بهبود وضعیت آتی، از لحاظ نظری با ابعاد مربوط به آینده سروک...
[ 7 ] - ارزیابی طرح ویژه بهسازی و نوسازی مسکن روستایی از منظر شاخص‌های مسکن مطلوب و پایدار روستایی
نیازهای زیستی و معیشتی امروزین و تغییریابنده‌ی ساکنان روستایی و پیروی برنامه‌های روستایی از رویکردهای غیرمشارکتی و اثبات‌گرایانه، باعث بروز ناهم‌سازی‌‌‌هایی میان وضعیت اجرا با اهداف برنامه‌ها شده‌است؛ در نتیجه، باوجود موفقیت‌های نسبی برنامه‌ها، به‌روزرسانی آن‌ها امری ضروری به نظر می‌رسد. بر این اساس، هدف مقاله، با دستور کار سیاست‌پژوهی، به ارزیابی میزان تحقق‌پذیری"طرح ویژه‌ی بهسازی و ...
[ 8 ] - چارچوب تحلیل ظرفیت کلانشهری در راستای دستیابی به توسعه دانش‌بنیان، مورد مطالعاتی: کلان‌شهر تهران
جهان در واپسین دهه‌‌های قرن‌بیستم، ناشی از پیشرفت‌های علمی و ظهور الگوواره نوین مبتنی بر فن‌آوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی، وارد فرآیند گذار ساختاری شده‌است. ظهور جامعه شبکه‌ای و پدیده اقتصاد دانش‌بنیان، که به اهمیت اقتصادی تولید، تجاری‌سازی و استفاده از دانش مربوط می‌شود، چشم‌انداز نوینی تحت عنوان «توسعه دانش‌بنیان‌شهری» را پیش‌‌روی برنامه‌ریزی و توسعه شهری گشوده‌است. از بارزترین ویژگی این گذا...
[ 9 ] - علل و موانع نهادی تبدیل رویکرد انتقال حقوق توسعه (TDR) به سیاست توسعة شهری با تأکید بر موردپژوهی (مطالعه موردی: منطقة 9 شهرداری اصفهان)
انتقال حقوق توسعه، به مثابه سازوکاری بازارمحور، که در پی ناکارآمدی طرحهای توسعه شهری در حفاظت از زمین‌‌های ارزشمند مطرح شد، می‌کوشد با ایجاد تعادل میان منافع عمومی و خصوصی، رشد و توسعه شهر را مدیریت کند. در ایران نیز رویکرد TDR در چند دهة اخیر مطرح شده است؛ لیکن، به دلیل فراهم‌نبودن بستر‌های نهادیِ مورد نیاز، تاکنون نتوانسته از حیطة نظری گذر کرده و به عرصه عمل وارد شود. مشابه اکثر منا...
Co-Authors