اورنگ ایزدی
هیئت علمی دانشگاه علامه
[ 1 ] - قرائت قافیه ای از شاهنامة فردوسی
این مقاله بحثی است در زبان‌شناسی تاریخی دربارة شیوة قرائت ماده مضارع مر - به معنی مردن - در شاهنامه. نخست پنج مورد فراوانی این پدیدة زبانی در شاهنامه فراهم آمده است و سپس با توجه به شواهد دیگر در متون مشابه آن و گویش‌های زندة موجود، سه قرائت مُر، مِر و مَر به یاری قواعد قافیه به محک آزمون زده شده است و در نهایت سیر تحقیق، قرائت مَر را از حیث تاریخی پذیرفتنی‌تر مسائل قرائت‌های دیگر یافته است.
Co-Authors