هیوا حسن پور
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
[ 1 ] - بی‌نظمی زمانی در منظومۀ خسرو و شیرین نظامی
منظومۀ خسرو و شیرین نظامی، پس از مخزنالاسرار سروده شده و در واقع دومین منظومۀ نظامی است. این منظومه، یکی از منظومههای فاخر ادب فارسی است که بعد از نظامی، شاعران زیادی به نظیرهگویی و استقبال آن روی آوردند. بررسی عنصر زمان روایی در این اثر و نشان دادن چگونگی بهرۀ نظامی از آن در خلق داستان، میتواند روشنگر مباحث زیادی باشد و تفاوت او را در چگونگی روایت داستان با شاعران پس از او روشن و مبرهن ساز...
[ 2 ] - تا جزایر ناخودآگاه تحلیل پنج داستان از مثنوی
«تا جزایر ناخودآگاه» نوشتاری است تحلیلی دربارۀ پنج داستان مهم از دفتر اول مثنوی مولوی. تأویل این پنج داستان («شاه و کنیزک»، «وزیر و شاه جهود متعصب مسیحی‌‌کش»، «شیر و نخچیران»، «طوطی و بازرگان»، «پیر چنگی و عُمر») دربرگیرندۀ ساختار مشترکی از دیدگاه تأویل است. تأویل، با توجه به نشانه‌‌های موجود در متن، میتواند پلی باشد از جهان صورت به عالم معنا. درحقیقت در تأویل، معنا کشف نمی‌‌‌شود، بلکه بازآفری...
[ 3 ] - چراغ‌‌های مُرده نقدی بر تصحیح دیوان بیدل دهلوی از اکبر بهداروند
از هنـــر آیینة مقدار هرکس روشن است رشتة شمع است بیـدل موج جوهر تیغ را تصحیح متون همواره از اهمیت خاصی برخوردار بوده است و محققان و مصححان توجه ویژه‌‌ای به آن مبذول داشته‌‌اند. بدیهی است که امر تصحیح، همانند دیگر علوم، دانش‌‌هایی را می‌‌طلبد که بدون دست‌‌یابی بدان‌‌ها، نیل به تصحیحی علمی متعذر می‌‌نماید. در این مجال، سعی بر آن است که به شیوه‌‌ای علمی، تصحیح دیوان بیدل دهلوی از اک...
[ 4 ] - وحدت راوی‌ها در رمان منِ او و خلق مضمون عرفانی (با تکیه بر مؤلّفههای پسامدرن)
دربارۀ پستمدرنیسم نمیتوان تعریف جامع و مشخّصی ارائه داد. امّا با تمام اختلاف نظرها در این زمینه، ویژگیهای مشترکی هست که بر اساس آنها، میتوان اثر پستمدرن را از غیرِ آن تا حدّی شناسایی و مرزبندی کرد. رمان «منِ او» نوشتۀ رضا امیرخانی از رمانهای برجستۀ فارسی است که شگردهای روایی پیچیده و منحصر به فردی دارد. از ویژگیهای این رمان، حضور پررنگ و برجستۀ مؤلّفههای پستمدرن است. شناخت و بررسی این مؤلّفه...
[ 5 ] - بررسی ترجمه ی کُردی «زاری» از لیلی و مجنون «نظامی»
نظامی، از شاعران بزرگ داستان سرای ادب فارسی است که منظومه های او همواره مورد استقبال و پیروی دیگر شاعران قرار گرفته است. «زاری» (1283 ه.ش، 1360 ه.ش) از شاعران معاصر کُرد، یکی از این شاعران است که لیلی و مجنون نظامی را به زبان کُردی برگردانده است. این مقاله، به بررسی و توصیف مقایسهای لیلی و مجنون «زاری» با لیلی و مجنون «نظامی» پرداخته است. برای نیل به این مقصود، ساختار داستان (هم خوانی ترجمه ب...
Co-Authors