رضا مسعودی
دانشگاه تهران
[ 1 ] - اثر استرادیول/ اکسیتوسین، سنسی بلکس و دینوپروستون بر باز شدن سرویکس، مدت زمان باز ماندن سرویکس و بازده تولیدمثلی در گوسفندان نژاد زندی
هدف از این تحقیق بررسی اثر تزریق هورمونهای استرادیول/ اکسیتوسین، سنسیبلکس و شیاف واژنی دینوپروستون (آنالوگ پروستاگلندین ای-2) بر باز شدن سرویکس، مدت زمان باز ماندن سرویکس و بازده تولیدمثلی گوسفند نژاد زندی بوده است. در آزمایش اول سه گروه 20 تایی از میشهای زندی انتخاب شدند. گروه اول ابتدا 100 میکروگرم استرادیول و 12 ساعت بعد 100 واحد اکسیتوسین، گروه دوم دو میلیلیتر سنسی بلکس و گروه سوم 20...
[ 2 ] - اثر روش تلقیح مصنوعی بر بازده تولیدمثلی میشهای زندی تلقیح شده با اسپرم تازه و منجمد
هدف از این مطالعه بررسی اثر روش تلقیح مصنوعی با اسپرم تازه و منجمد بر بازده تولیدمثلی میشهای زندی بوده است. دویست و چهل رأس میش سه تا چهار ساله نژاد زندی با میانگین وزنی 55 کیلوگرم به مدت 12 روز سیدرگذاری شده و هنگام سیدربرداری 400 واحد eCG دریافت و 54 ساعت پس از سیدربرداری تلقیح شدند. گروه‌های اول تا سوم شامل 120 رأس میش بوده که به سه گروه مساوی تقسیم شده و به ترتیب با روش‌های واژینال، لاپارا...
[ 3 ] - اثر رقیق‌کننده انجماد اسپرم و تلقیح مصنوعی بر بازده تولیدمثلی میشهای تلقیح شده با اسپرم منجمد
هدف از این مطالعه بررسی اثر رقیق‌کننده انجماد اسپرم و روش تلقیح مصنوعی با اسپرم منجمد بر بازده تولیدمثلی میشهای زندی بوده است. یکصد و شصت رأس میش سه تا چهار ساله نژاد زندی با میانگین وزنی 55 کیلوگرم به مدت 12 روز سیدرگذاری شده و هنگام سیدربرداری 400 واحد eCG دریافت کردند و 54 ساعت پس از سیدربرداری تلقیح شدند. میش‌ها در قالب طرح فاکتوریل به دوگروه تلقیح واژینال و تلقیح ترانس‌سرویکال تقسیم شدند ...
[ 4 ] - ارزیابی شاخص های تولیدمثلی در برنامههای متفاوت سیدرگذاری و تزریق eCG در بزهای مهابادی در خارج از فصل تولیدمثلی
هدف از این مطالعه تعیین بهترین مدت زمان تیمار پروژسترون و بهترین زمان تزریق eCG در برنامه‌ی همزمانی فحلی خارج از فصل تولیدمثلی در بز ماده‌ی مهابادی بود. 103 رأس بز ماده‌ی مهابادی با میانگین وزنی 45/0±5/57 کیلوگرم و میانگین سنی 4-2 سال انتخاب شد. این بزها به 6 گروه تقسیم شدند. گروه شاهد (10n=) بدون هیچ تیماری در معرض بز نر قرار گرفتند. بزهای گروه C9-e7 (26n=) به منظور همزمانی فحلی به مدت...
Co-Authors