یقین به مثابة ظهور وجود در فلسفة صدرایی

طیفی یقین را متواطی دانسته و طایفه­ای از یقین و یقینی­تر سخن می­گویند. پرسش اساسی این جستار این است: چگونه می­توان بر اساس نگرش وجودی از یقین مشکک سخن گفت؟ دستاوردهای این پژوهش عبارتند از: بنابرآنکه وجود مشکک است و یقین به مثابة رخداد وجودی یا حالتی از وجود مطرح است یقین بحسب ساحت هستی شناختی، مشکک است.در این جستار از چهار منظر و طریق، تشکیک در یقین استنباط شد: 1. یقین به مثابة ظهور و حالت وجود؛ 2. مکانیسم حصول و کارکرد وجودی؛ 3. مبادی شش­گانة یقین؛ 4. تنوع اسمایی. بنابر تشکیک در یقین در فلسفة صدرایی، به ترتیب گزارة بدیهی، گزارة نظری موجّه با شهود، گزارة نظری موجّه با استدلال، و گزارة نظری موجّه با اقناع، گزاره­های بیشتر یقینی به سمت گزاره­های کمتر یقینی هستند. این پژوهش مسبوق به سابقه نیست.