گفت و گوهای پیش الگویی در جامعه شناسی ایران

گفت و گو در صورتهای مختلف خود اعم از محاوره و مکالمات عادی تا بحث ها،جدالها و مذاکرات فکری در دنیای علم نقش اساسی دارد،به طوری که دنیای دانش را می توان همچون یک فضای مکالمه و گفت و گو توصیف کرد.این مقاله با کاربرد شاخص کیفی چگونگی گفت و گوها و تعاملات بین اصحاب جامعه شناسی در ایران به بررسی میزان توسعه یافتگی دانش جامعه شناسی ما می پردازد.تمایز بین دانش الگویی و دانش پیش الگویی،زمینه مفهومی لازم را برای ارزیابی جامعه شناسی به عنوان یک دانش پیش الگویی فراهم می کند.این مقاله با استناد به ارزیابی کارگزاران رشته،مباحث مفهومی خود را با زمینه های تجربی پیوند می زندو به عنوان راهبردی اساسی برای تکوین   الگویی جامعه شناسی در ایران،ضرورت ارتقا سطح گفت و گو در بین کارگزاران،اساتید و دانشجویان این رشته از یک سو و بین انان و مردم و علایق عمومی از سوی دیگر را مطرح می کند.