کیفیت گزارشگری مالی و ناکارایی سرمایه‌گذاری

این تحقیق با استفاده از مدل تعدیل شده وردی(2006) به آزمون تجربی رابطه میان کارایی سرمایه‌گذاری و کیفیت گزارشگری مالی پرداخته است. کارایی سرمایه‌گذاری به صورت مفهومی، به معنی پذیرش پروژه‌هایی با ارزش فعلی خالص مثبت است و منظور از ناکارایی سرمایه‌گذاری، گذر از این فرصت‌های سرمایه گذاری(سرمایه‌گذاری کمتر از حد) و یا انتخاب پروژه‌هایی با خالص ارزش فعلی منفی(سرمایه‌گذاری بیش از حد) است. در این تحقیق، سرمایه‌گذاری مورد انتظار، تابعی از فرصت‌های رشد تلقی شده و"سرمایه‌گذاری کمتر از حد"(انحراف منفی از سرمایه‌گذاری مورد انتظار) و "سرمایه‌گذاری بیش از حد"(انحراف مثبت از سرمایه‌گذاری مورد انتظار)، به عنوان ناکارایی سرمایه‌گذاری مطرح شده است. برای ارزیابی کیفیت گزارشگری مالی، از مدل‌های کیفیت اقلام تعهدی استفاده شده است. این تحقیق در 152شرکت پذیرفته شده در بورس تهران، بر اساس اطلاعات مندرج در گزارش‌های مالی شرکت‌ها در فاصله سال‌های 1379 الی 1387 انجام شده است که نتایج نشان داد در بورس تهران بر خلاف تحقیقات بیدل و همکاران(2006، 2007 و 2009) و وردی (2006) ، عملا هیچ‌گونه همبستگی معناداری میان متغیرهای مزبور وجود ندارد.