کیفیت زندگی زنان یائسه شهرتهران

زمینه و هدف: عوارض یائسگی به کاهش کیفیت زندگی در زنان منجر می‌شود. شناخت این مرحله به‌عنوان فرایند طبیعی در زندگی زنان در کنترل مؤثر مشکلات آنان در این دوره مهم است. هدف این مطالعه تعیین ابعاد چهارگانه کیفیت زندگی زنان یائسه (وازوموتور، روحی- اجتماعی، جسمی و جنسی) در شهر تهران است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 700 نفر از زنان یائسه شهر تهران با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه برای برآورد نسبت یک پدیده به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده 700 نفر از زنان یائسه شهر تهران انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی زنان یائسه بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS14 و در سطح معناداری 05/0 با استفاده از روش‌های توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی مطلق، فراوانی نسبی) و تحلیلی (آزمون کای‌اسکوئر) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین نمره کل کیفیت زندگی زنان یائسه موردبررسی 28/43 (متوسط) به دست آمد. بالاترین نمره میانگین مربوط به بعد فیزیکی (09/3±97/23) و کمترین نمره میانگین مربوط به بعد وازوموتور (84/0±29/3) بود. همچنین میان کیفیت زندگی آنان با شغل (04/0p=) و میزان درآمد (009/0p=) ارتباط معنادار آماری مشاهده شد؛ به این صورت که خانم‌های یائسه خانه‌دار و همچنین زنان با میزان درامد بیشتر از کیفیت زندگی بهتری برخوردار بودند. نتیجه‌گیری: کیفیت زندگی زنان مورد بررسی مطلوب نیست و طراحی مداخلات مناسب برای بهبود کیفیت زندگی آنان ضروری است. نوع مقاله: مطالعه پژوهشی.