کودکان در برنامه های کاهش خطرپذیری بحران های طبیعی ، مطالعه موردی شهر تهران

زمینه و هدف: موضوع کاهش خطرپذیری بحران­های طبیعی یکی از مهم­ترین موضوعات در توسعه پایدار است. کودکان از گروه­ های بسیار آسیب ­پذیر در بحران­های طبیعی هستند. شیوه کاهش خطرپذیری بحران با محوریت کودکان از شیوه ­های نوین و مؤثر می­باشد که می­تواند میزان آسیب­ پذیری این گروه جمعیتی را کاهش دهد. دیدگاه و شیوه کاهش خطرپذیری کودک­ محور در برنامه های کاهش خطرپذیری کمتر مورد توجه بوده است در­حالیکه این شیوه می­تواند منافع بلندمدتی را به­ همراه داشته باشد و به توسعه پایدار شهرها به­ ویژه تهران در آینده، کمک کند. هدف از این پژوهش، معرفی این شیوه و نیز ارائه توزیع جمعیت کودکان در شهر تهران و اولویت­ بندی مناطق مختلف شهر تهران از نظر توزیع این گروه جمعیتی میباشد تا بتوان با استفاده از این شیوه تا حدود زیادی از میزان آسیب­ پذیری اجتماعی و فیزیکی شهر تهران کاست و آن را به توسعه پایدار نزدیک نمود. روش: نتایج حاصل از این پژوهش، کاربردی بوده و روش این مطالعه، به­ صورت توصیفی-تحلیلی می­باشد. این مطالعه در دو مرحله انجام  گرفت. در مرحله اول، منابع و مستندات در زمینه شیوه­ های کاهش خطرپذیری بحران با محوریت کودکان جمع­ آوری شده و نمونه­ های موردی، مورد بررسی قرار گرفتند. در مرحله دوم، پس از تعیین جامعه آماری هدف، که کودکان زیر شش سال شهر تهران است، این جامعه، بر اساس جنسیت و مناطق تفکیک،در محیط نرم­ افزاری GIS وارد و پردازش شد.. در گام آخر نیز، پهنه­ بندی منطقه­ ای صورت گرفته و اولویت ­های اول تا پنجم جهت استفاده در برنامه ­های پنج ساله معین گردیدند. یافته­ ها: بر اساس پردازش و تحلیل اطلاعات در سیستم اطلاعات جغرافیایی، پنج پهنه اولویت­ دار، برای شهر تهران مشخص  شده که در هر پهنه، مناطق اولویت­ دار نیز مشخص گردیده­ اند. همچنین علاوه­ بر تعیین اولویت­ها، تفکیک جنسیت نیز صورت گرفته است، زیرا که جنسیت­های مختلف، به دلایل و عوامل مختلف اجتماعی و فیزیکی آسیب­ پذیری متفاوتی دارند و این تفکیک می­تواند در جهت برنامه­ ریزی بهتر و هدفمند، کمک­ کننده باشد. نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، پنج منطقه­ ی4،14،15،20 و 5 بیشترین جمعیت آسیب­پذیر کودک را دارا هستند که می­توان با شناسایی آن­ها و ارائه پیشنهاداتی میزان آسیب­ پذیری کودکان را کاهش داد و ضمن کاهش آسیب­ پذیری کودکان، با برنامه­ ریزی­ های هدفمند، کاهش خطرپذیری بحران کودک­ محور، با توانمندسازی این گروه جمعیتی از کودکان، به ­عنوان عامل تغییر استفاده نمود.