کامپوزیت‌های الکتروریسی‌شده بر پایه پلی‌کاپرولاکتون در مهندسی بافت استخوان
author
Abstract:
بافت استخوان طبیعی در اثر شکستگی‌ها و پیری دچار نقص می‌شود. با توجه به روند خودترمیمی طولانی‌مدت یا بازسازی‌نشدن در آسیب‌های شدید، موضوع مهندسی بافت مطرح شده است. مهم‌ترین عوامل موفقیت در مهندسی بافت، به‌کارگیری سلول و داربست مناسب است. بدین منظور، سلول‌های متنوعی همچون استخوان‌سازها و سلول‌های بنیادی جنینی و مزانشیمی استفاده می‌شوند. ولی ویژگی‌های منحصربه‌فرد سلول‌های مزانشیمی موجب شد تا کاربرد گسترده‌ای در حوزه مهندسی بافت پیدا کنند. فنون مختلفی مانند الکتروریسی نیز برای ساخت داربست وجود دارد. روش الکتروریسی به‌دلیل شباهت نانوالیاف با ماتریس خارج سلولی بافت طبیعی، قابلیت انتخاب مواد مختلف، نسبت سطح به حجم زیاد الیاف و بازسازی هرچه بیشتر بافت نسبت به سایر روش‌ها مورد توجه قرارگرفته‌است. پلی‌کاپرولاکتون زیست‌پلیمری سنتزی است که به‌طور گسترده در کاربردهای پزشکی استفاده می‌شود. مهم‌ترین مزایای استفاده از این نوع پلیمر، استحکام مکانیکی زیاد، فراورش‌پذیری ساده، سمیت کم و تحریک ضعیف سامانه ایمنی است. به‌طور عمده پلیمرها را به‌منظور دست‌یابی به خواص مکانیکی مطلوب با سرامیک‌ها کامپوزیت می‌کنند. داربست‌های مهندسی بافت استخوان باید زیست‌سازگار، زیست‌تخریب‌پذیر، مستحکم، متخلخل، دارای اندازه تخلخل میکرومتری و از نظر شکل‌شناسی، صاف، یکنواخت و بدون گره باشند. همچنین، زبری سطحی و آب‌دوست بودن غشا سبب آسان‌شدن رفتارهای سلولی می‌شود. هدف از این پژوهش، ارزیابی و مشخصه‌یابی داربست‌های الکتروریسی‌شده بر پایه پلی‌کاپرولاکتون در بازسازی و ترمیم بافت استخوان بوده‌است.
similar resources
کاربرد مرجان‌ها در مهندسی بافت استخوان
اسکلت طبیعی مرجان‌ها و هیدروکسی آپاتیت مرجانی به عنوان جایگزین استخوانی در ترمیم نقایص استخوانی در مدل‌های جانوری و انسانی از دو دهه پیش به کار رفته‌اند. این جایگزین‌های استخوانی دارای ویژگی‌های هدایت استخوانی (Osteocondutive)، زیست تجزیه‌پذیری و زیست سازگاری می‌باشند. هم اکنون، بر روی مرجان‌ها، سه دیدگاه تحقیقاتی مد نظر می‌باشد که شامل کاربرد در ساخت کمپوزیت‌های استخوانی، ساخت داربست جهت اتصال...
full textساخت داربست کامپوزیتی متخلخل برای مهندسی بافت استخوان بر پایه ژلاتین و هیدروکسی آپاتیت، قسمت اول: نتایج کشت سلولی
ژلاتین، پروتئین مشتق شده از جز آلی استخوان (کلاژن) است که تلفیق آن با جز معدنی استخوان (هیدروکسی آپاتیت) می تواند خواصی بسیار نزدیک به خواص استخوان طبیعی فراهم آورد، لذا در این تحقیق داربست کامپوزیتی ژلاتین و هیدروکسی آپاتیت به عنوان جایگزین تخریب پذیر استخوانی پیشنهاد گردیده است. ساخت این داربست ها از طریق فرآیند ریخته گری حلال (بدون استفاده از هیچگونه حلال آلی به منظور افزایش درجه زیست سازگار...
full textکاربرد مرجان ها در مهندسی بافت استخوان
اسکلت طبیعی مرجان ها و هیدروکسی آپاتیت مرجانی به عنوان جایگزین استخوانی در ترمیم نقایص استخوانی در مدل های جانوری و انسانی از دو دهه پیش به کار رفته اند. این جایگزین های استخوانی دارای ویژگی های هدایت استخوانی (osteocondutive)، زیست تجزیه پذیری و زیست سازگاری می باشند. هم اکنون، بر روی مرجان ها، سه دیدگاه تحقیقاتی مد نظر می باشد که شامل کاربرد در ساخت کمپوزیت های استخوانی، ساخت داربست جهت اتصال...
full textاثر افزودن اکسیدروی بر رفتار آنتی‌باکتریال داربست کامپوزیتی هیدروکسی‌آپاتیت-پلی‌لاکتیک‌کوگلایکولیک‌اسید برای کاربردهای مهندسی بافت استخوان
مقدمه: عفونت پس از عمل جراحی یکی از معضلات کاشت داربست‌های استخوانی است که به‌طور معمول با تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها درمان می‌شود. این درمان به‌علت خون‌رسانی ضعیف به بافت استخوان با غلظت‌های زیاد دارو انجام و به مشکلات کبدی و کلیوی منجر می‌شود. مواد و روش‌ها: در پژوهش حاضر، اثر افزودن اکسیدروی (ZnO) بر رفتار آنتی‌باکتریال داربست کامپوزیتی هیدروکسی‌آپاتیت-پلی‌لاکتیک‌کوگلایکولیک‌اسید ارزیابی شد. کام...
full textبررسی اثر هندسه‌ی داربست مهندسی بافت استخوان بر مدولاسیون مکانیکی رفتار لایه سلولی
پیشرفت در روش‌های تولید افزایشی تاثیر چشمگیری در امکان کنترل و اصلاح طرح داخلی داربست استخوانی و ویژگی‌های آن گذاشته است. این امر موجب ارائه‌ی روش‌های نوین برای طراحی داربست‌های مهندسی بافت استخوان شده است. طراحی کامپیوتری داربست‌های مبتنی بر سطوح مینیمال مثلثاتی به دلیل نسبت سطح به حجم بالا که عاملی حیاتی در پژوهش‌های زیستی است، مطرح می‌باشد. از آنجایی که تحریک‌های مکانیکی اعمال شده در حین عبو...
full textMy Resources
Journal title
volume 8 issue 3
pages 26- 35
publication date 2018-11-22
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023