کارکرد نمادهای سنتی در شعر متوکل طه

نمادگرایی معاصر عربی، پس از پیدایش مکتب سمبولیسم در فرانسه هویدا شد. شاعران و نویسندگان عرب زبان ضمن استقبال از این مکتب و بکار بستن نمادهای مختلف در آثار ادبی، این تعبیر های غیر مستقیم را برای بیان اندیشه­های خود مورد استفاده قرار دادند تا شاید بتوانند با کاربرد این نمادها تصویر روشنی از دغدغه­های انسان معاصر را به خوانندگان عرضه کنند. متوکل طه شاعر نامدار فلسطینی از­جمله شاعران عصر حاضر است که در اشعار خود به­صورت رمزگونه و غیر مستقیم به مشکلات مردم فلسطین، اشاره نموده است. جستار حاضر بر آن است تا با تبیین هویت سنت­های شعری و کارکردهای آن در شعر متوکل طه و تأثیر نمادهای سنتی در ساختار قصاید وی جهت­گیری­های فکری شاعر را از طریق تحلیل اشعار نمادین او  نشان دهد و در این راستا با روش تحلیلی - توصیفی به تتبع در دیوان متوکل طه پرداخته تا با تحلیل مضامین نمادین آن، پیوند این سمبلها را با تجربیات درونی این شاعر فلسطینی و همچنین میزان مطابقت این رمزها را با اهداف مدنظر وی بررسی نماید. یافته­های این پژوهش نشان می­دهد که نمادهای سنتی به کار گرفته شده در دیوان اشعار متوکل طه، در واقع  بیانگر تجربیات درونی شاعر از دغدغه­های هم­وطنان خویش است و نمادهای شعری او توانسته ضمن تأمین وجوه زیبا­شناختی، در کنش های انسانی و اجتماعی نسبت به کشور فلسطین نیز مؤثر واقع شود.