کارکردهای اعتقاد به امام‌زاده ها در ایران عصر ناصری(1264-1313ه.ق).

امام­زاده­ها به عنوان یکی ازنمادهای هویت بخش شیعی، درپیوند با معتقدات مذهبی و فرهنگی، به­ ویژه ازدوره صفوی یکی از اجزای لاینفک جامعه ایرانی-اسلامی به شمار رفته­اند. دراین میان، عهد ناصری بنا به دلائلی چون تاثیر ثبات نسبی اوضاع سیاسی ،اهتمام حکومت  وقشرهای مختلف مردم به ساخت و تعمیر بنای مزار امام­زادگان  و نیز گسترش روزافزون امر زیارت، از اهمیت زیادی برخوردار است. کثرت بقاع امام زادگان و توجه اقشار مختلف جامعه به آنها، پرسش­های اساسی را در مورد جایگاه و نیزکارکردهای­های آنان مطرح می­سازد. براین اساس، پژوهش پیش رو کوشش کرده با جمع آوری داده ها به شیوه کتابخانه­ای و نقد وبررسی آنها، به پرسش های تحقیق از زوایای مختلف پاسخ دهد. درنهایت، یافته­های تحقیق ضمن آنکه بیانگر کارکردهای گوناگون امام­زاده ها در زمینه های مختلف اعتقادی ،سیاسی ،اجتماعی و غیره­است برخی از ابعاد فلسفه وجودی آنها را نیز نشان می دهند.