کاربرد پرسشنامه ها در ارزیابی سوکت پروتزهای اندام تحتانی

مقدمه: در گذشته ابزار مناسبی برای تقسیم­ بندی افراد آمپوته­ جهت تجویز پروتز مناسب برای آن­ها وجود نداشت، ولی امروزه پرسشنامه­های بسیاری در دسترس می باشند که در نقاط مختلف جهان مورد استفاده قرار گرفته­اند و پایایی و روایی آن­ها مستند شده است. اکثر پروتزیست­ها نیز به این حقیقت واقفند که تجویز و ساخت پروتز بایستی بر مبنای نیاز واقعی آمپوته انجام شود. پرسشنامه­ها از مهم ترین ابزارها در انجام مطالعات کیفی هستند. آن­ها ممکن است توسّط آمپوته یا خود پژوهش­گر، از طریق مصاحبه با آمپوته یا براساس توضیحات بیمار تکمیل شوند. استفاده از نمرات حاصل از پرسشنامه­های مختلف که در مورد توانایی، عملکرد و راحتی سوکت می باشد، راهی برای کمّی­سازی متغیّرهای کیفی است. امروزه پرسشنامه­هایی در مورد استفاده از پروتز، جنبه­های عملکردی آن و فعالیّت­های عمومی آمپوته وجوددارد (1-3)، ولی هیچ‌کدام از آن­ها اطلاعات کاملی در مورد این که چگونه پروتزی متناسب با توانایی واقعی یک آمپوته باید ساخت، ارائه نمی­کنند. هدف: در این مقاله به معرّفی برخی از ابزارهای کمّی­سازی داده­های کیفی مانند: PEQ، BPI، SCS و DMERC که در مطالعات پروتزهای اندام تحتانی کاربرد دارند، می­پردازیم.