کاربرد نشانگر بیوشیمیایی (پروتئینها) در مطالعه تنوع درون گونه‌ای در هفده جمعیت از آگروپیرون Agropyron elongatum L.

آگروپیرون یکی از گیاهان مقاوم به تنش‌های حیاتی و غیر حیاتی می‌باشد، و نقش مهمی در تولید علوفه در مراتع ایران دارد. تنوع ژنتیکی بر اساس نشانگر‌های مختلف نقش کلیدی در عملیات اصلاح نبات دارد و یکی از مهمترین شاخص‌ها جهت انتخاب والدین می‌باشد. در این تحقیق، الگوی پروتئینی17 جمعیت آگروپیرون (Agropyron elongatum L.) برای تعیین تنوع ژنتیکی موجود مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور پس از استخراج پروتئین‌های ذخیره‌ای  برگ، غلظت پروتئین‌ها توسط روش برادفورد تعیین گردید. سپس برای تفکیک پروتئین‌های استخراج شده از روش SDS-PAGE تک بعدی استفاده شد. پس از رنگ آمیزی ژل پلی اکریلامید با نیترات نقره، به منظور تجزیه داده‌های الکتروفورزی به حضور هر یک از باندها عدد یک و به عدم حضور آنها عدد صفر داده شد. تعداد یازده باند در جمعیت‌های مطالعه شده مشاهده گردید. بیشترین تعداد باندها مربوط به جمعیت‌های 5، 6 و 16 و کمترین تعداد مربوط به جمعیت 15 بود .تجزیه خوشه‌ای بر اساس ضریب تشابه جاکارد انجام شد و جمعیت‌های مورد بررسی به 3 کلاستر تقسیم شدند. با توجه به ماتریس تشابه بر مبنای ضرایب جاکارد، در برنامه‌های به نژادی، تلاقی جمعیت 15 با جمعیت   6 و جمعیت  9 با جمعیت  6 قابل توصیه است.