کاربرد روش فراکتال عیار- مساحت برای جداسازی بی‌هنجاری‌های ژئوشیمیایی از زمینه در رسوبات آبراهه‌ای منطقه مزایجان، برگه ۱:۱۰۰۰۰۰ سوریان، استان فارس

منطقه مزایجان با وسعت تقریبی ۱۷۰ کیلومتر مربع در جنوب شرق سوریان، استان فارس و بین طول‌ جغرافیایی ʹ45 ◦53 و ʹ55 ◦53 درجه شرقی و عرض‌ جغرافیایی ʹ15 ◦30 و ʹ23 ◦30 و در زون سنندج- سیرجان قرار دارد. سنگ‌های رسوبی، دگرگونی و به میزان کمتری آذرین با گستره زمانی سیلورین تا کرتاسه پیشین در منطقه مورد مطالعه رخنمون دارند و توسط نهشته‌های کواترنری پوشیده شده‌اند. کانه‌زایی‌ها اغلب از نوع گرمابی با منشأ مختلف و با کنترل زمین‌شناسی ساختاری از فلزات آهن، مس، منگنز، سرب و روی در منطقه گزارش شده‌اند. استفاده از رسوبات آبراهه‌ای در مرحله پی‌جویی ذخایر فلزی در مقیاس ناحیه‌ای بسیار سودمند و مقرون به صرفه است. برای دستیابی به این موضوع از روش‌ هندسی فراکتال عیار- مساحت که موقعیت فضایی و الگوی توزیع داده‌های ژئوشیمیایی را مدنظر قرار می‌دهد، استفاده ‌شده است. در جوامع ژئوشیمیایی حاصل از تجزیه فلزات مختلف در 195 نمونه رسوب آبراهه‌ای، جامعه آماری فلزات مس، آهن و منگنز به شکل بی‌هنجاری‌های ژئوشیمیایی دارای پتانسیل لازم و منطبق بر سنگ‌شناسی و زمین‌شناسی ساختاری منطقه مزایجان هستند. مناطق دارای پتانسیل کانه‌زایی برای عناصر مس- آهن در بخش جنوب شرقی و منگنز- آهن در بخش شمالی منطقه قرار می‌گیرند که از نظر سنگ‌شناسی به‌ترتیب با آهک‌های تخریبی همراه با متاتوف حاوی پیریت- کالکوپیریت و آهک‌های‌ آواری اسپاریتی حاوی عدسی‌های آهن و منگنز مطابقت دارند. شدت بی‌هنجاری‌های ژئوشیمیایی در نزدیکی ساختارهای زمین‌ساختی مانند گسل‌ها و مناطق برشی افزایش می‌یابد. کنترل صحرایی نشانگر احتمال بالای وجود ذخایر معدنی در مناطق هدف است.