کاربرد روش اویلری- اویلری در تخمین حداکثر عمق آبشستگی موضعی

آبشستگی موضعی در محل قرارگیری سازه­های آبی تأثیر به­سزایی در طراحی این سازه­ها دارد. بنابراین شناخت رفتار جریان و تغییرات بستر تحت تأثیر حضور سازه­های مختلف امری اجتناب ناپذیر می­باشد. در این مقاله،یک مدل اویلری- اویلری سه‏بعدی برای تخمین حداکثر عمق آبشستگی در پایین­دست سازه­های هیدرولیکی مورد استفاده قرار گرفته است. با به­کارگیری نرم­افزار منبع باز OpenFOAM و ایجاد قابلیت­های مناسب مدل­سازی آبشستگی، مدل مورد نظر ساخته شده و کارآیی و نقاط ضعف روش اویلری- اویلری مورد ارزیابی قرار گرفته است. شیوه عددی حجم محدود برای حل دستگاه معادلات دیفرانسیل حاکم بر انتقال رسوب و آبشستگی استفاده شده است. با در نظر گرفتن پارامترهای مؤثر بر میزان آبشستگی و استفاده از معادلات جریان دو فازی، به مدل­سازی پدیده آبشستگی پرداخته شده است. برایتهیه مدل عددی، از حلگرهای جریان سیال در یک چارچوب تکرار سرعت-فشار، ضمنی قدرت­مند توسعه داده شده در نرم­افزار، استفاده  شده است. برای صحت­سنجی نتایج نهایی از نتایج تحقیقات آزمایشگاهی و عددی محققینی چون چاترجی و گوش، لیو و فن راین استفاده شده است. نتایج نشان­دهنده دقت مناسب روش مورد استفاده در تخمین حداکثر عمق آبشستگی می­باشد.