کارآیی چند علف‌کش انتخابی در زراعت کلزا (Brassica napus L.) و برهم کنش آنها با کود بیولوژیکی بیوفارم

به منظور بررسی تاثیر علف‌کش‌ها و کود بیولوژیکی بیوفارم (Pseudomonas spp) بر روی علف‌های هرز و اجزای عملکرد کلزا، آزمایشی در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی در سال 1388 اجرا شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل با طرح پایه‌ی بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. عوامل آزمایش شـامل نوع علف‌کش (عامل اول) در چهـار سطح (علف­کش‌های تری‌فلــورالین (ترفلان) به میزان 2 لیتر در هکتار به­ صورت قبل از کاشت، کلوپیرالید (لونترل) به میزان 0.8 لیتر در هکتار در مرحله 4-2 برگی کلزا، متازاکلر+ کوئین‌مراک (بوتیزان استار) به میزان 2.5 لیتر در هکتار در مرحله کوتیلدونی کلزا و تیمار شاهد (بدون کنترل علف‌های هرز) و کود بیولوژیک (عامل دوم) در دو سطح (کاربرد و عدم کاربرد) بودند. خردل وحشی (Sinapis arvensis) و خاکشیر شیرین (Descurainia sophia) که هم خانواده کلزا هستند، علف‌های‌هرز غالب مزرعه بودند. ارزیابی تعداد، نوع و توده زیستی علف‌های هرز و همچنین توده زیستی و عملکرد کلزا، معیارهای تاثیر تیمارها بودند. تجزیه آماری داده‌ها نشان داد که علف­کش‌های بوتیزان استار و تری‌فلورالین، در مقایسه با شاهد، موجب کاهش معنی‌دار تعداد و بیوماس بوته‌های خردل وحشی شدند. اگرچه علف­ کش‌های مورد آزمایش، نسبت به شاهد، تاثیر معنی‌داری در کاهش تعداد بوته‌های خاکشیر و کل علف‌های‌هرز نداشتند، ولی بوتیزان استار و تری‌فلورالین باعث کاهش معنی‌دار توده زیستی آنها شدند. کاربرد و عدم کاربرد کود بیولوژیکی بیوفارم و واکنش متقابل آن با علف کش‌ها، از نظر تأثیر روی معیارهای مورد ارزیابی علف‌های‌هرز و کلزا معنی‌دار نشد. هیچ ­یک از تیمارهای علف­ کشی تاثیر معنی‌داری روی توده زیستی و عملکرد کلزا نشان ندادند.