چشم‌اندازی آینده‌پژوهانه در سیاست‌گذاری آرمان‌شهرِ مهدوی

چشم­انداز، روشی هنجاری و تصویرپرداز است، نه اکتشافی؛ اما برای اینکه آیندۀ هنجاری و تصویرپرداز به ناکجاآباد نرسد، از آینده­پژوهیِ اکتشافی نیز استفاده شده­است. چشم­اندازِ مهدوی هرگز از وضع موجود حادث نمی‌شود، بلکه از پویشِ منابع (آیات و روایات)، اسناد بالادستی (اندیشه­های سیاسی امام خمینی (ره)، اندیشه­های سیاسی مقام معظم رهبری، قانون اساسی و سند چشم­انداز جمهوری اسلامی ایران)، ارزش‌های اساسی (core Values) و اهداف بنیادین (Core Purpose) در آرمان­شهر مهدوی به­دست می­آید. برای گام برداشتن در مسیر جامعۀ آرمانیِ مهدوی باید علاوه­بر آینده­های تصویرشده، آینده­هایی کوتاه­تر با نام آینده­های هنجاری (بیست ساله و سی ساله) ترسیم نماییم. پژوهشِ حاضر در صدد ارائۀ الگویی روشمند برای دستیابی به روش چشم­انداز در مهدویت است. ‌پژوهش با این پرسش آغاز شده است که «چگونه می­توان از روش چشم­انداز در سیاستگذاری مهدوی استفاده نمود؟». برای پاسخ به سؤال اصلی، لازم است درک درستی از سؤالات فرعی داشته باشیم که هریک در این پژوهش مورد بررسی قرار می­گیرند. «معنای لغوی و اصطلاحیِ چشم­انداز»، «ضرورت تدوین چشم­انداز مهدوی»، «ضرورت الگوی مناسب از چشم­انداز برای تحلیل مهدویت­پژوهی» و «فرآیند تدوین چشم­انداز در مهدویت­پژوهی» پرسش­هایی این پژوهش هستند. در پژوهشِ حاضر از روش هنجاری و تصویرپردازِ چشم­انداز، برای پیشبرد تحلیل استفاده شده­است. پژوهش نشان می­دهد چشم­اندازی که همواره در ساختار مدیریتی و سازمانی مورد تحلیل قرار گرفته، می­تواند به­عنوان یک مدلِ مهدویت، در افق زمانیِ بلندمدت و متناسب با ارزش­های اساسی و اهداف بنیادینِ مهدوی، به­کار برده شود.