چارچوب فرآیند طراحی برای استفاده مجدد از ساختمان های موجود، نمونه موردی : سیلوی قدیم گندم شیراز

با توجه به روند توسعه و تغییر در جوامع امروزی و زوال اجتناب‌ناپذیر ساختمان‌ها، بهسازی و استفاده مجدد تطبیقی، یکی از مناسب‌ترین گزینه‌ها جهت انطباق با شرایط و نیازهای جدید هر بنا است. این عمل چه در مراحل اولیه تصمیم‌گیری و چه در فرآیند طراحی و انتخاب کاربری جایگزین به علت موارد متعدد دخیل در تصمیم‌گیری، با پیچیدگی‌هایی مواجه است. بنابراین در این مسیر، چارچوب و سیر مشخص و سیستماتیکی جهت کنترل و هدایت امر نیاز است. نظر به عدم ارائه چنین چارچوبی در ایران، در این مطالعه سعی شده‌است تا با بررسی پتانسیل استفاده مجدد تطبیقی از یک ساختمان موجود و بررسی نحوه‌ی تعیین کاربری جایگزین مناسب برای آن، ضمن معرفی مدل‌های آکادمیک، روند تصمیم‌گیری به عنوان یک الگو قابل استفاده باشد. بدین منظور، سیلوی قدیم شهر شیراز به عنوان نمونه انتخاب و ضمن پتانسیل­سنجی، فرآیند انتخاب کاربری جایگزین نیز معرفی گردیده‌است. نتایج نشان می‌دهد که پتانسیل سیلو برای استفاده مجدد تطبیقی، بالا و نیز کاربری مناسب جایگزین برای آن فرهنگی- گردشگری است. دستاورد این مطالعه می‌تواند به عنوان یک الگو برای طراحان و معماران برای استفاده مجدد تطبیقی از ساختمان‌های موجود با عمر کالبدی حداقل 20 سال و در بافت‌های شهری قابل استفاده باشد.