چارچوبی جهت تحلیل عوامل رفتاری مؤثرِ ساکنان ساختمان های مسکونی بر میزان مصرف انرژی

امروزه بهره‌گیری از راهکار‌های فناورانه و طراحی معماری غیر فعال جهت شکل‌گیری ساختمان‌های مسکونی بهره ور در مصرف انرژی توسعه یافته است، با این حال، کاهش مصرف انرژی در ساختمان‌ها در حد انتظار به نظر نمی‌رسد. چرایی بروز این مسئله با ماهیت پیچیدۀ رفتار ساکنان آن‌ها در مصرف انرژی پیوند می‌یابد که عامل مهمی برای مرتبط ساختن خلا بین میزان مصرف انرژی پیش بینی شده و واقعی در ساختمان‌های مسکونی است. این تحقیق با توصیف و تحلیل پیشینۀ موضوع، به تعریف و توصیف رفتار ساکنان و تأثیر آن در میزان مصرف انرژی، شناسایی عوامل مؤثر بر آن و ارائه چارچوبی برای تببین فرآیند شکل‌گیری رفتار ساکنان مبتنی بر عوامل شناسایی شده؛ به منظور ترغیب ساکنان ساختمان‌های مسکونی بر بروز رفتارهای مرتبط با حفظ انرژی بواسطۀ محرک‌ها (عوامل موثر) پرداخته است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهند که عوامل اقلیمی، عوامل کالبدی، عوامل فردی- اجتماعی، عوامل زمینه‌ای و عوامل اقتصادی در شکل گیری رفتار ساکنان در مصرف انرژی مؤثرند. همچنین، در پژوهش حاضر با تلفیق تئوری‌های مرتبط با محیط فیزیکی (چارچوب چهارگانه محرک‌ها- نیاز‌ها- کنش‌ها- سیستم‌ها) و محیط روانی- اجتماعی (تئوری رفتار برنامه ریزی شده) و تئوری شناختی اجتماعی (جهت پیوند عوامل محیطی، فردی و رفتاری)، عوامل محیط فیزیکی (کالبدی، طبیعی) و فردی- اجتماعی شناسایی شده در قاب واحدی متحد شده‌اند و به تبیین نقش آن‌ها در فرآیند شکل‌گیری عوامل رفتاری موثرِ ساکنان ساختمان‌های مسکونی بر میزان مصرف انرژی‌ در قالب مدل پیشنهادی تحقیق پرداخته شده است.