پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان براساس سبک‌های دلبستگی، خود-متمایزسازی و سبک زندگی ارتقا بخش سلامت

پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان براساس سبک‌های دلبستگی بزرگسالی، خود-متمایزسازی و سبک زندگی ارتقا بخش سلامت در دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران در سال تحصیلی 96-1395 انجام گرفت. در پژوهشی با روش توصیفی از نوع همبستگی، نمونه‌ای به حجم 305 نفر از میان تمامی دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان در مطالعه، پرسشنامه سبک‌های دلبستگی بزرگسالان (هازان و شیور نسخه جدید، 1993)، پرسشنامه تجدیدنظر شده خود-متمایزسازی (اسکورون و اسمیت، 2003) و نیمرخ سبک زندگی ارتقا بخش سلامت-نسخه تجدیدنظر شده دوم (والکر، سیچریت و پندر، 1995) را تکمیل نمودند. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از میان متغیرهای پیش‌بین، نمره کل خود-متمایزسازی بیشترین نقش را در پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان دارد و پس از آن، سبک دلبستگی ایمن و مولفه خود-شکوفایی قرار دارند و این سه متغیر در مجموع حدود 19.4/0 واریانس پیشرفت تحصیلی را پیش‌بینی می‌کنند. یافته-های پژوهش حاضر نشان از اهمیت تجارب تحولی اولیه افراد در محیط خانواده و کیفیت رابطه مادر و کودک و رشد سالم دوره کودکی بر کارکرد دوره بزرگسالی دارد.