پیش‌بینی نگرانی بارداری بر اساس خودافشایی هیجانی و خودنظم‌دهی هیجانی

مقدمه: نگرانی بارداری، نوع خاصی از استرس است که به ترس‌ها و نگرانی‌های مادرانه­ی مرتبط با بارداری اشاره دارد و دربرگیرنده­ی نگرانی‌ها درباره سلامتی جنین، نشانه‌های جسمانی، فرزندپروری، روابط با دیگران و زایمان است. هدف این پژوهش پیش‌بینی نگرانی بارداری بر اساس خودافشایی هیجانی و خودنظم‌دهی هیجانی است. روش­کار: جامعه‌ی آماری این پژوهش توصیفی شامل تمامی زنان باردار مراجعه‌کننده به یکی از مراکز مراقبت‌های بارداری یزد در خرداد سال 1395 بود که 240 نفر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش­نامه­های نگرانی بارداری، خودافشایی هیجانی و خودنظم‌دهی هیجانی استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته­ها: بین نگرانی بارداری و زیرمقیاس‌های خودافشایی هیجانی مانند افسردگی (793/0- =r)، شادکامی (217/0- =r)، حسادت (137/0 =r)، اضطراب (r=-317)، آرامش (244/0- =r)، ترس (518/0- =r) و از زیرمقیاس‌های خودنظم‌دهی هیجانی، راهبردهای نظم‌جویی متمرکز بر پیشایند (214/0- =r)، و راهبردهای نظم‌جویی متمرکز بر پاسخ (317/0- =r)، رابطه معنی‌دار وجود دارد. بر اساس نتایج رگرسیون چندگانه از بین ابعاد خودافشایی هیجانی افسردگی، ترس در سطح 01/0  منفی و حسادت در سطح 05/0 مثبت توانستند نگرانی بارداری را پیش‌بینی کنند همچنین راهبردهای خودنظم‌دهی متمرکز بر پیشایند در سطح 05/0 نیز توانست در پیش‌بینی  نگرانی بارداری نقش معنی­داری داشته باشد. نتیجه­گیری: بر اساس نتایج، خودافشایی و خودتنظیمی هیجانی می­توانند  نگرانی بارداری را پیش­بینی نمایند. نتایج حاصل از این پژوهش جهت آگاهی زنان باردار  از چگونگی تاثیر مهارت‌های خودافشایی و خودتنظیمی هیجانی بر اضطراب بارداری می‌تواند اثر مطلوبی داشته باشد.