پیش‌بینی سازگاری زناشویی زوج‌های جوان بر مبنای ویژگی‌های شخصیتی، تمایزیافتگی خود و سرسختی

مقدمه: هدف این پژوهش پیش‌بینی سازگاری زوج های جوان از طریق ویژگی‌های شخصیتی،  تمایزیافتگی خود و سرسختی روانشناختی در شهر اهواز  بود. روش: پژوهش‌ حاضر توصیفی – همبستگی بود. جامعۀ پژوهش شامل کلیۀ زوج‌های جوان 20 تا 40 ساله شهر اهواز در سال 1397 بودند که به مراکز بهداشتی و درمانی مراجعه کرده بودند و بر طبق آمار شبکه بهداشت شهر اهواز 9374 نفر بودند. نمونۀ مورد مطالعه 368 نفر (184 زوج) بود که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای دومرحله‌ای انتخاب شدند و  پرسشنامه‌های شخصیتی نئو مک کرا و کاستا، سازگاری زناشویی گراهام بی اسیانیر، تمایزیافتگی خود دریک و سرسختی کوباسا را تکمیل نمودند. داده‌ها با استفاده از  آزمون همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل رگرسیون  چندگانه تحلیل شد. یافته‌ها: از ویژگی های شخصیتی نئو: برون گرایی 75/0، وظیفه شناسی 49/0، توافق جویی48/0 ، گشودگی33/0 و روان رنجورخویی 54/0- ؛ از ابعاد تمایزیافتگی خود: جایگاه من 056/0،  واکنش پذیری عاطفی 4/0، و گریز عاطفی19/0- ؛ و از ابعاد سرسختی: کنترل41/0، چالش طلبی42/0 و تعهد 41/0 با سازگاری زناشویی ارتباط داشتند. بررسی رگرسیون بطور معنادار برای برون گرایی، روان رنجورخویی و گشودگی ضرایب بتای 63/0، 112/0- و 07/0 ؛ برای جایگاه من، واکنش پذیری عاطفی، هم آمیختگی و گریز عاطفی ضرایب بتای 59/0 ، 27/0 ، 26/0 و 13/0- ؛ و برای کنترل، چالش طلبی و تعهد نیز ضرایب بتای 26/0 ، 22/0 و  18/0 را نشان داد. نتیجه‌گیری: می­توان گفت زوج­هایی که برون­گرایی، وظیفه­شناسی، توافق­جویی و گشودگی بالاتر و روان رنجورخویی پایین­تری دارند و از تمایزیافتگی خود و سرسختی روان­شناختی بالاتری برخوردارند در زندگی زناشویی خود سازگارتر هستند.