پیش‌بینی رضایت زناشویی براساس کیفیت ارتباط همسران با دو خانواده‌ اصلی

پژوهش‌‌های متعدد قبلی نشان داده‌اند که یکی از مهم‌ترین پیش‌بینی کننده‌‌های طلاق در جامعه ایران دخالت خانواده‌‌های همسران بوده است. پژوهش حاضر به‌منظور بررسی نقش کیفیت ارتباط همسران با خانواده‌‌های اصلی در پیش‌بینی رضایت زناشویی آنها انجام گردید. 109 زن و 63 مرد متأهل به‌شیوه در دسترس انتخاب شدند. ابزار‌های مورد استفاده عبارت بودند از انریچ چهار مقیاسی و پرسشنامه رابطه با خانواده‌‌های اصلی. داده‌‌های حاصل از پرسشنامه‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به‌گام تحلیل شدند. یافته‌‌های پژوهش نشان داد که متغیر خرسندی زوجین از ارتباط با دو خانواده، به‌تنهایی قادر به پیش‌بینی %40 واریانس رضایت زناشویی، %35 واریانس ارتباط زوجین، %28 واریانس حل تعارض و %32 واریانس تحریف آرمانی بوده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که ایجاد پیوستگی بین زوجین و خانواده‌‌های اصلی نقش مهمی در رضایت‌مندی زناشویی در جامعه ایران ایفا می‌کند. مؤلفان بر لزوم طراحی مداخلات خاص پیشگیرانه و درمانی برای ارتقای رابطه بین همسران و خانواده‌‌های اصلی تأکید می‌ورزند.