پیش‌بینی تغییرات خلاقیت بر اساس ابعاد آلکسی‌تایمیا

  زمینه: یکی از اساسی­ترین عناصر پیشرفت بشری خلاقیت می­باشد که عوامل گوناگونی موجب افزایش و همچنین موجب کاهش میزان خلاقیت می­شوند که بر اساس پیشینه موجود، یکی از این عوامل آلکسی­تایمیا می­باشد.  هدف: نوع ارتباط و تأثیر آلکسی­تایمیا بر میزان خلاقیت در پژوهش­های داخلی موجب ارزیابی قرار نگرفته است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر پیش­بینی خلاقیت بر اساس مؤلفه‌های آلکسی­تایمیا در میان دانشجویان دانشگاه تبریز می­باشد. روش: به منظور دست‌یابی به هدف پژوهش، از میان دانشجویان دانشگاه تبریز، تعداد 211 دانشجو به عنوان آزمودنی با روش نمونه­گیری تصادفی- نسبتی انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه خلاقیت عابدی و مقیاس آلکسی­تایمیای تورنتو (TAS-20) استفاده شد. داده­ها با استفاده از نرم افزار "اس پی اس اس" نسخه 18، تجزیه و تحلیل شد و از روش­های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته­ها: بر اساس نتایج، خلاقیت به طور معکوس با مؤلفه‌های آلکسی­تایمیا رابطه دارد. همین­طور مؤلفه‌های دشواری در تشخیص احساسات، دشواری در توصیف احساسات، تفکر برون­مدار آلکسی‌تایمیا به طور معنی­دار قادر به پیش­بینی خلاقیت می­باشند. در این میان فقط ضریب بتای خرده مؤلفه ناتوانی در تشخیص احساسات به طور معنی­دار قادر به تبیین خلاقیت بود. نتیجه­گیری: نتایج پژوهش حاضر نشانگر ارتباط معکوس خلاقیت با ابعاد آلکسی­تایمیا بود، بنابراین می­توان برنامه­هایی طراحی کرد که در آن با افزایش میزان خلاقیت افراد، مؤلفه­های آلکسی‌تایمیا را به کم‌ترین مقدار رساند.