پیامدهای کالبدی – فضایی تغییر کاربری اراضی کشاورزی منطقه 18 کلان شهر تهران

تخریب یا کاهش کاربری اراضی کشاورزی در مناطق شهری توجه برنامه­ریزان را به اصول توسعه پایدار شهری ضروری می‌سازد. کاربری‌ اراضی کشاورزی از مهم‌ترین ساختار اکولوژیک شهری می‌باشد که باعث استمرار فرایندهای اکولوژیک در شهرها می‌گردد و این مسئله در تهران به سبب آلودگی­های زیست محیطی اهمیت بیشتری می‌یابد. این مطالعه با هدف سنجش تغییرات کاربری اراضی کشاورزی و پیامدهای کالبدی – فضایی در منطقه 18 شهر تهران صورت گرفته است. بدین منظور با به کار گیری روش تحقیق توصیفی- تحلیلی، روش جمع آوری اطلاعات اسنادی و میدانی، فن مشاهده و از         نرم افزار­های نظیر ENVI، GIS تدوین گردیده، بدین سان ابتدا تغییرات کاربری‌های اراضی کشاورزی از سال 1365 تا 1394 استخراج شد و سپس بر اساس نقشه تغییرات حاصله، در سه کلاس اراضی کشاورزی، فضای انسان ساخت و بایر مقایسه و تحلیل شده است. برآورد پویش زمانی تحولات، حاکی از آن است که غلبه کارکردهای انسانی در منطقه سبب کاهش کاربری اراضی کشاورزی در طی زمان گردیده و پیامدهای کالبدی– فضایی همچون، تداخل کاربری های ناسازگار، محصور شدن اراضی کشاورزی، گسترش نامطلوب صنایع و شکل گیری کاربری­های انتظاری در محیط را در پی داشته است در این راستا پیشنهادات حفاظتی، تقویتی و بهسازی کاربری اراضی کشاورزی ارائه می­شود.