ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی ﺳﯿﺎﺳﯽ - اﻗﺘﺼﺎدی ﺗﻮﺳﻌﻪ رواﺑﻂ اﯾﺮان و ﭼﯿﻦ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺷرق(1392-1384)
Authors
Abstract:
ﺑﺎ آﻏﺎز ﺑﻪ ﮐﺎر دوﻟﺖ ﻫﺎی ﻧﻬﻢ و دﻫﻢ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺷﺮق ﺑﻪ روﯾﮑﺮد اﺻﻠﯽ دﺳـﺘﮕﺎه دﯾﭙﻠﻤﺎﺳـﯽ اﯾـﺮان ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ. در ﻫﻤﯿﻦ ﭼﺎرﭼﻮب، ﺗﺤﺖ اﻟﺰاﻣﺎت ﻣﻮﺟﻮد ﺗﻮﺳﻌﻪ رواﺑﻂ ﺑﺎ ﭼﯿﻦ از ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻣﻬﻤـﯽ در ﺳﯿﺎﺳـﺖ ﺧﺎرﺟﯽ ﺑﺮﺧﻮردار ﮔﺸﺖ؛ ﺑﻪ ﻃﻮری ﮐﻪ ﺗﻬﺮان و ﭘﮑﻦ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت ﮔﺴﺘﺮده ای را در اﯾﻦ ﻣﻘﻄﻊ ﺗﺠﺮﺑـﻪ ﮐﺮدﻧـﺪ. ﺑﺮ ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺎس، ﺳﺆال اﺻﻠﯽ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﺒﻨﺎ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ رواﺑـﻂ اﯾـﺮان و ﭼـﯿﻦ ﺑـﯿﻦ ﺳﺎل در ﻗﺎﻟﺐ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺷﺮق، ﭼﻪ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی ﺳﯿﺎﺳﯽ و اﻗﺘﺼﺎدی ﺑـﺮای اﯾـﺮان 1384 ﺗﺎ 1392 ﻫﺎی ﺑﻪ دﻧﺒﺎل داﺷﺘﻪ اﺳﺖ؟ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮی از روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ و ﺑﺎ ﮐﺎرﺑﺴﺖ رﻫﯿﺎﻓﺖ ﻧﻈـﺮی دوﻟﺖ ﻫﺎی ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻧﻈﺮ ﻃﻠﺐ اﺳﺘﺪﻻل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ رواﺑﻂ اﯾﺮان و ﭼﯿﻦ در ﻗﺎﻟـﺐ ﺳﯿﺎﺳـﺖ ﻧﮕـﺎه ﺑـﻪ ﺷﺮق ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺮای اﯾﺮان دارای ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی اﯾﺠﺎﺑﯽ و ﺳﻠﺒﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑـﻪ ﻋﺒـﺎرﺗﯽ، ﮔﺴـﺘﺮش ﺑـﯽ ﺳـﺎﺑﻘﻪ رواﺑﻂ ﺑﺎ ﭼﯿﻦ ﯾﮏ اﻟﺰام و ﺳﺎزوﮐﺎر ﺑﺮای ﺧﺮوج از اﻧﺰوا و ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻫـﺎی ﮐﻮﻧـﺎﮔﻮن ﺑـﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠـﯽ ﻣﺤﺴـﻮب ﻣﯽ ﮔﺮدﯾﺪ. اﻣﺎ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی ﻣﻨﻔﯽ و ﺗﻬﺪﯾـﺪات ﮔﻮﻧـﺎﮔﻮﻧﯽ ﺑـﻮﯾﮋه در ﺣـﻮزه اﻗﺘﺼـﺎدی ﺑـﺮای ﮐﺸﻮر ﺑﺪﻧﺒﺎل داﺷﺖ ﮐﻪ آﺛﺎر آن ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه اﺳﺖ
similar resources
پیامدهای بحرانی توسعه نامتوازن اقتصادی و سیاسی جمهوری خلق چین
توسعه دغدغه اصلی رهبران کشورهای جهان در دوره معاصر است. برای آنکه توسعه دچار توقف نشود، نیاز است فرآیند توازن در توسعه اقتصادی و سیاسی را هم‌زمان در پیش گیرد. با این حال، برخی از کشورها، تنها به توسعه اقتصادی اندیشیده و بعد سیاسی آن را رها کرده‌اند. برای نمونه، جمهوری خلق چین، کشوری است که از سه ده پیش در حال توسعه و اینک، به جمع کشورهای توسعه‌یافته اقتصادی پیوسته است. اگرچه چین در توسعه اقتصا...
full textروابط ایران و چین در دوره احمدی‌نژاد: سیاست نگاه به شرق و تأثیرات ساختاری
در چارچوب توجه سیاست خارجی دولت احمدی‌نژاد به گسترش روابط با کشورهای آسیایی در راستای سیاست نگاه به شرق، روابط با جمهوری خلق چین جایگاه ویژه‌ای پیدا کرد؛ اما برخلاف انتظار ایران، این روابط هیچ‌گاه به همکاری‌های فراگیر منجر نشد. این مقاله با هدف، یافتن پاسخ برای این پرسش که چرا باوجود جایگاه برجسته چین در «سیاست نگاه به شرق» ایران به‌ویژه در دوره ریاست جمهوری احمدی‌نژاد همکاری فراگیر میان دو کشو...
full textپیامدهای بحرانی توسعه نامتوازن اقتصادی و سیاسی جمهوری خلق چین
توسعه دغدغه اصلی رهبران کشورهای جهان در دوره معاصر است. برای آنکه توسعه دچار توقف نشود، نیاز است فرآیند توازن در توسعه اقتصادی و سیاسی را هم زمان در پیش گیرد. با این حال، برخی از کشورها، تنها به توسعه اقتصادی اندیشیده و بعد سیاسی آن را رها کرده اند. برای نمونه، جمهوری خلق چین، کشوری است که از سه ده پیش در حال توسعه و اینک، به جمع کشورهای توسعه یافته اقتصادی پیوسته است. اگرچه چین در توسعه اقتصاد...
full textروابط ایران و چین در دوره احمدی نژاد: سیاست نگاه به شرق و تأثیرات ساختاری
در چارچوب توجه سیاست خارجی دولت احمدی نژاد به گسترش روابط با کشورهای آسیایی در راستای سیاست نگاه به شرق، روابط با جمهوری خلق چین جایگاه ویژه ای پیدا کرد؛ اما برخلاف انتظار ایران، این روابط هیچ گاه به همکاری های فراگیر منجر نشد. این مقاله با هدف، یافتن پاسخ برای این پرسش که چرا باوجود جایگاه برجسته چین در «سیاست نگاه به شرق» ایران به ویژه در دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد همکاری فراگیر میان دو کشو...
full textجهت گیری توسعه چین و پیامدهای سیاسی آن
جمهوری خلق چین پس از گذشت سه دهه از انقلاب مائوئیستی، چرخ شهایی را در جهت گیری های کلان اقتصادی، سیاسی و ایدئولوژیک صورت داد که هدف عمده ی آن حفظ بقای حزب کمونیست در داخل و افزایش قدرت و نفوذ در خارج بود. این چرخش به ویژه در حیطه ی اقتصادی، چندان چشمگیر بود که سبب توسع هی پر شتاب اقتصادی چین از رهگذر بهبود مناسبات با غرب و همسایگان و جذب فناوری و سرمایه ی خارجی گردید. راهبرد توسعه اقتصادی چین ا...
full textجهت گیری توسعه چین و پیامدهای سیاسی آن
جمهوری خلق چین پس از گذشت سه دهه از انقلاب مائوئیستی، چرخ شهایی را در جهت گیری های کلان اقتصادی، سیاسی و ایدئولوژیک صورت داد که هدف عمده ی آن حفظ بقای حزب کمونیست در داخل و افزایش قدرت و نفوذ در خارج بود. این چرخش به ویژه در حیطه ی اقتصادی، چندان چشمگیر بود که سبب توسع هی پر شتاب اقتصادی چین از رهگذر بهبود مناسبات با غرب و همسایگان و جذب فناوری و سرمایه ی خارجی گردید. راهبرد توسعه اقتصادی چین ا...
full textعمل گرائی در سیاست خارجی و گسترش روابط اقتصادی ایران و چین (1999-1979)
مقاله حاضر به بررسی علل گسترش مناسبات تجاری و اقتصادی ایران و چین در فاصله زمانی 1979 تا 1999 می پردازد. استدلال اصلی مطرح شده آن است که گسترش روابط دو کشور در نتیجه اتخاذ خط مشی های عمل گرایانه و واقع بینانه توسط دولتمردان تهران و پکن است. به ویژه سیاست اصلاحات و نوسازی «دنگ شیائوپینگ» در دهه 1970 نقشی مهم در افزایش مبادلات اقتصادی دوجانبه داشته است. عمل گرایی در سیاست خارجی باعث شده است تا د...
full textMy Resources
Journal title
volume 11 issue 40
pages 63- 102
publication date 2018-08-23
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023