پیآمد کاربرد کود گاوی و زغال زیستی آن بر برخی از فرآیندهای چرخه نیتروژن در خاک

در سال­های اخیر، کاربرد زغال زیستی در خاک­های سرزمین­های خشک و نیمه­خشک به منظور افزایش کربن آلی خاک مورد توجه قرار گرفته است. با وجود این، گزارش­های اندکی در ارتباط با پیامد زغال زیستی بر بازچرخ نیتروژن در خاک­های چنین سرزمین­هایی در دست است. هدف از پژوهش اخیر بررسی پیامد کاربرد کود گاوی و زغال زیستی آن بر برخی از فرآیندها و ویژگی­های زیستی کارا در چرخه نیتروژن در یک خاک آهکی می­باشد. بدین منظور مقادیر 0، 1، 2 و 5 درصد از کود گاوی و زغال زیستی آن به یک خاک آهکی افزوده شد و سپس برای 30 و 90 روز انکوباسیون گردید. یافته­ها نشان داد که نیتروژن زیست‌توده میکروبی و فعالیت آنزیم اوره­آز در خاک­های تیمار­شده به کود گاوی با شدت بیشتری در برابر خاک­های تیمارشده به زغال زیستی افزایش می­یابند. کاربرد زغال زیستی به میزان 2 و 5 درصد، کانی شدن نیتروژن را به میزان 5/20 و 3/32 درصد در زمان 30 روز و به میزان 103 و 106 درصد در زمان 90 روز انکوباسیون افزایش داد. افزودن 1 تا 5 درصد کود گاوی به خاک، افزایش کانی شدن نیتروژن را به میزان 38-235 درصد در زمان 30 روز و 105-214 درصد در زمان 90 روز انکوباسیون به همراه داشت. در 30 روز انکوباسیون، تنها کاربرد 5 درصد زغال زیستی، نیتریفیکاسیون را افزایش داد. در 90 روز انکوباسیون، کاربرد 1، 2 و 5 درصد زغال زیستی، افزایش نیتریفیکاسیون را به میزان10-50 درصد در برابر شاهد به همراه داشت. در برابر آن، افزودن کود گاوی به خاک باعث افزایش نیتریفیکاسیون به میزان 300-1500 و 39-95 درصد در برابر شاهد پس از 30 و 90 روز انکوباسیون شد. به طور کلی، یافته­ها نشان داد که کاربرد زغال زیستی کود گاوی در برابر کود گاوی می­تواند کانی شدن نیتروژن و نیتریفیکاسیون را کاهش داده و از آبشویی سریع نیترات جلوگیری نماید.