پژوهش عملیِ مشارکتی به‌منزلة رویکرد آموزشی توانمندساز (تجربة مرکز دوستدار کودک مشتاق)

در دانش جامعه‌شناسی مدرسه فضایی اجتماعی مبتنی بر روابط قدرت نابرابر تعریف می‌‌شود که در آن دانش‌آموزان به‌لحاظ سلسله‌مراتب قدرت در پایین‌ترین سطح قرار دارند. پیامد قدرت‌نداشتن برای گروهی از دانش‌آموزان ترک تحصیل، افت تحصیلی، بی‌رغبتی به حضور در مدرسه، و انواع خشونت‌هاست که نوعی واکنش درمقابل وضعیت موجود است. سه پدیده اصلی بر حضور کودکان در مدرسه اثر دارد که عبارت‌اند از: شنیده‌شدن صدای آنان، توانمندسازی ومشارکت  آنان. برای تحقق سه اصل مزبور در مدرسه‌ها روش پژوهشی عملی مشارکتی پیشنهاد شده است که اجرای آن در مراحل "نگاه کنید، فکر کنید و عمل کنید"، امکان شنیده‌شدن بیشتر صدای دانش‌آموزان وتوانمندسازی  افزون‌تر و مشارکت بیشتر آنا ن را فراهم می‌آورد. این مقاله تجربة اجرای این روش‌ ـ‌‌رویکرد آموزشی‌ـ را در مرکز دوستدار کودک مشتاق گزارش کرده است. این مرکز از ‌سال 1385 به‌مثابة پروژة آموزشی، پژوهشی و اطلاع‌رسانی برای سوادآموزی به کودکان بازمانده از تحصیل  توسط  انجمن دوستداران کودک کرمان در شهر کرمان راه‌اندازی شده است. نتایج نشان داد برای ایجاد زمینة حضور مؤثر کودکان در فضای اجتماعی مدرسه، روش پژوهش عملی مشارکتی مفید و کارساز است.