پوشش‌دهی پارچه ابریشمی با استفاده از نانوالیاف پلی‌وینیل‌الکل-سیپروفلوکساسین‌ هیدروکلرید برای کاربردهای پزشکی

در سال‌های اخیر تولید زخم‌پوش‌های پلیمری ضدباکتری برای کنترل زخم‌های عفونی مورد توجه قرار گرفته است. ابریشم نیز عضوی از خانواده‌ گسترده‌ پلیمرهای پروتئینی است. این پلیمر به‌طور عمده توسط نوعی حشره‌ پروانه‌سان با نام Bombyx mori تولید شده که به دلیل کاربرد دیرینه‌ آن شناخته شده‌ترین منبع تولید ابریشم به‌شمار می‌آید. به‌تازگی کاربردهای ابریشم افزون بر صنایع نساجی وارد حوزه‌ زیست‌فناوری شده است. با توجه به اهمیت ابریشم در بهبود زخم‌های پوستی، در این پژوهش از پارچه‌ ابریشمی استفاده شده است و آنتی‌بیوتیک سیپروفلوکساسین با پوشش‌دهی نانوالیاف سیپروفلوکساسین-پلی‌وینیل‌الکل به سطح پارچه اضافه شد. پیش از پوشش‌دهی، عملیات صمغ‌گیری ابریشم به‌وسیله‌ اتوکلاو انجام شد. خواص و شکل‌شناسی ابریشم پیش وپس از صمغ‌گیری با روش‌های میکروسکوپ الکترونی پویشی، طیف‌سنجی زیرقرمز، آزمون جذب رطوبت و استحکام‌سنجی ارزیابی شد. نتایج نشان‌دهند کاهش قطر، جذب رطوبت و استحکام پس از عملیات صمغ‌گیری بود. شرایط الکتروریسی نیز بهینه و قطر نانوالیاف حاوی دارو و بدون دارو پیش از پوشش‌دهی اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد، با افزودن دارو، رسانایی الکتریکی محلول الکتروریسی افزایش یافت که موجب ظرافت بیشتر نانو‌الیاف شد. برای مقایسه‌ خواص ضدباکتری پارچه‌ صمغ‌گیری شده و صمغ‌گیری نشده، به‌تنهایی و همراه با نانوالیاف، آزمون ضدباکتری با روش پخش دیسکی و استفاده از باکتری‌های اشرشیاکلی و استافیلوکوکوس اورئوس انجام شد. اندازه‌گیری قطر هاله‌ عدم رشد باکتری نمونه‌ها نشان داد ابریشم صمغ‌گیری شده و صمغ‌گیری نشده خاصیت ضدباکتری ندارند، اما نمونه‌های پوشش یافته با پلی‌وینیل‌الکل-سیپروفلوکساسین دارای خاصیت ضدباکتری بودند. مقدار ضدباکتری بودن برای باکتری استافیلوکوکوس اورئوس در هر دو نمونه یکسان، اما این خاصیت برای باکتری اشرشیا‌کلی خاصیت در نمونه‌ صمغ‌گیری شده بیشتر از نمونه‌ صمغ‌گیری نشده بود.