پهنه‌‌بندی پایداری منطقه ساحلی محمود آباد از طریق شاخص آسیب‌پذیری سواحل (CVI)

با توجه به اینکه نوسانات سطح آب دریای خزر از جمله در منطقه ساحلی محمودآباد حتی در مقیاس دهه-ای بسیار سریع اتفاق می‌‌افتد، رعایت عنصر ایمنی در سایه مدیریت یکپارچه ساحلی با تعیین حریم دریا در این سواحل امکان‌‌پذیر خواهد بود. تعیین حریم ضرورت‌‌های انجام این پژوهش را در قالب بررسی نقش شاخص‌‌های ژئومورفولوژیکی در ساخت و ساز منطقه ساحلی شهرستان محمودآباد به‌‌خوبی روشن می-سازد.در این پژوهش، از شاخص آسیب‌‌پذیری سواحل (CVI) به عنوان شاخص‌‌های ژئومورفیک تأثیرگذار در ساخت و ساز منطقه ساحلی شهرستان و شهر محمودآباد استفاده شد. ابتدا با استفاده از داده‌‌های توپوگرافی (مدل رقومی ارتفاع 10 متری) و با توجه به نوسانات تراز آب دریای خزر، محدوده حایل عمودی اولیه و ثانویه در اراضی شهرستان محمودآباد تعیین شد؛ محدوده حایل عمودی اولیه شامل اراضی بوده که در ارتفاع پایین‌‌تر از 7/24- متر قرار دارند و محدوده حایل عمودی ثانویه اراضی با ارتفاع بین 7/24- تا 5/23- متر را شامل می‌‌شود. با تعیین این محدوده‌‌ها مشخص شد که 52/32 کیلومتر مربع یعنی 23/12 درصد از کل اراضی شهرستان در محدوده حایل عمودی اولیه و ثانویه قرار گرفته‌‌اند. در ادامه همین بحث و در داخل اراضی محدوده حایل عمودی اولیه و ثانویه، شاخص آسیب‌‌پذیری ساحل بر مبنای 5 پارامتر ارتفاع، شیب، لندفرم ژئومورفولوژی، کاربری اراضی و فاصله از جاده در دو زیر شاخص طبیعی و انسان منشاء اجرا گردید. بر مبنای نقشه نهایی آسیب‌‌پذیری ساحل، طبقات با آسیب‌‌پذیری بالا و بسیار بالا 6/21 درصد از اراضی با ارتفاع کم‌‌تر از 5/23- متر را شامل شده‌‌اند.