پهنه‌بندی میزان آسیب‌پذیری شهر سنندج ناشی از زلزله با استفاده از دو مدل تحلیل سلسله مراتبی و مدل تاپسیسبا استفاده از دو مدل تحلیل سلسله مراتبی و مدل تاپسیس

فاجعه زلزله برای توسعه جامعه یک تهدید بزرگ محسوب می­شود و متغیرهای محیطی بر میزان آسیب­پذیری ناشی از آن تأثیر می­گذارند. هدف این مقاله پهنه­بندی میزان آسیب­پذیری ناشی از زلزله در شهر سنندج بر اساس متغیرهای تأثیرگذار است. در این راستا، نقشه نهایی پهنه­بندی آسیب­پذیری طبیعی منطقه و معیارهای کالبدی (کیفیت سازه­ها، تراکم، کاربری، کیفیت بر اساس مصالح مصرفی، فاصله از معابر اصلی و فرعی، فاصله از مراکز درمانی، آتش­نشانی و فرودگاه) و معیارهای اجتماعی تأثیرگذار مورداستفاده قرار گرفتند. معیارهای اجتماعی موردبررسی واقع‌شده است. متغیرها که مجموعاً 15 معیار هست در سیستم اطلاعات جغرافیایی به لایه­های اطلاعاتی تبدیل شدند سپس با استفاده از دو مدل تحلیل سلسله مراتبی و تاپسیس همپوشانی انجام گرفت. در نهایت، میزان آسیب­پذیری در پنج گروه از آسیب­پذیری بسیار کم تا بسیار زیاد طبقه­بندی شد. با مقایسه نتایج دو مدل، مشخص گردید که پهنه­های آسیب­پذیری، تقریباً مشابه همدیگر هستند با این تفاوت که بر اساس مدل تحلیل سلسله مراتبی، مناطق دارای آسیب­پذیری بسیار زیاد، دارای درصد و پراکندگی کم­تری نسبت به مدل تاپسیس است. هم­چنین، مطابق با مدل تحلیل سلسله مراتبی بیش­ترین پراکندگی در نواحی با آسیب­پذیری بسیار کم رخ‌داده است. درحالی‌که طبق مدل تاپسیس نواحی با آسیب­پذیری متوسط بیش­ترین وسعت را دارا است. مطابق با هر دو مدل مذکور مشخص شد نواحی دارای بیش­ترین آسیب­پذیری در شمال شهر قرارگرفته‌اند.