پهنه‌بندی فضایی مزیت نسبی کارآفرینی روستایی و عوامل مؤثر در آن (مورد مطالعه شهرستان پارس‌آباد)

امروزه کارآفرینی و ایجاد فعالیت‌های کارآفرینانه بهترین راهبرد در ماندگاری و توسعه روستاها شناخته می‌شود. با این حال فعالیت‌های کارآفرینی در این مناطق می‌بایست بر اساس ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های موجود در آن‌ها صورت گیرد تا به موفقیت دست یابد. تحقیق حاضر که با هدف پهنه‌بندی مناطق روستایی پارس‌آباد از نظر مزیت نسبی کارآفرینی و عوامل مؤثر در آن نگاشته شده است، از نوع مطالعات کاربردی با روش توصیفی - تحلیلی است. روش گردآوری اطلاعات به روش اسنادی و میدانی (پرسشنامه و مشاهده) صورت گرفته است. جامعه آماری تحقیق را کارآفرینان و روستاییان تشکیل می‌دهند که به ترتیب نمونه‌های انتخاب شده 22 نفر از کارآفرینان روستایی با روش تمام‌شماری و 377 نفر از روستاییان با روش نمونه‌گیری طبقه‌بندی شده تصادفی، می‌باشند. برای پهنه‌بندی مزیت نسبی کارآفرینی روستایی از شاخص‌های مزیت مقیاس (SAI)، مزیت کارایی (EAI)، مزیت نسبت مکانی (LQ) و مزیت جمعی (AAI)، با استفاده از تحلیل خوشه-ای سلسله مراتبی، برای بررسی عوامل مؤثر از آزمون تحلیل واریانس کروسکال‌والیس و جهت پیش‌بینی وضعیت رشد کارآفرینی در مناطق روستایی از روش تغییر - سهم استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که دهستان‌های اصلاندوز، اسلام‌آباد، ساوالان و اولتان بیشترین مزیت نسبی را در کارآفرینی روستایی دارا هستند. و عوامل متمایز کننده عمدتاً عملکردی محلی دارند و کمیت و کیفیت کارآفرینی را تحت تأثیر قرار می‌دهند.