ﭘﻬﻨﻪﺑﻨﺪﻯ قدرتﻓﺮﺳﺎﻳﻨﺪﮔﻰ باران به روش فورنیهبا استفاده از برخی روﺵﻫﺎﻯ ﺩﺭﻭﻥﻳﺎﺑﻰ(مطالعه موردی: استان قزوین)

چکیده در تحقیق حاضر فرسایندگی باران در استان قزوین از طریق مدل فورنیه و بر اساس دوره ﺁماری 20 ساله(1368-1387) ایستگاﻩﻫﺎﻱ سازمان هواشناسی (سینوپتیک، کلیماتولوژی و بارانسنجی) و سازمان ﺁب منطﻘﻪﺍﻯ مدﻝﺳﺎﺯﻯ و برﺁورد شده است. جهت تعمیم دادﻩﻫﺎﻯ ﻧﻘﻄﻪﺍﻯ مقادیرقدرت فرسایندگی در مدل فورنیه به سطح، در استان قزوین از روش کریجینگ و IDWاستفاده شد و برای ارزیابی روﺵﻫﺎﻯ دروﻥﻳﺎﺑﻰ از روش ارزیابی متقابل و معیار RMSEبهره گرفته شد که بر اساس ﺁن روشIDW به دلیل کمتر بودن خطای مجذور مربع میانگین(59/6) مناﺳﺐﺗﺮ از روش کریجینگ (23/7) تشخیص داده شد. همچنین از واریوگرام با مدل نمایی به عنوان مدل مناسب جهت برازش استفاده گردید. مدﻝﺳﺎﺯﻯ و برﺁورد فرسایندگی باران در استان قزوین ازطریق توابع تحلیل مکانی سیستم اطلاعات جغرافیایی و نرﻡﺍﻓﺰﺍﺭ  انجام گرفت.نتایج نشان داده که میزان قدرت فرسایندگی باران در نواحی شمال و ﺷﻤﺎﻝﺷﺮﻕ استان با میانگین حداقل و حداکثر بارش سالانه(1/216 و 9/776) و چند نقطه در جنوب غرب استان با میانگین حداقل و حداکثر بارش سالانه (2/205 و751) بیشﺗﺮﯾﻦ مقدار ضریب فرسایندگی باران را دارا هستند که چنین تغییراتی ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ متاثر از الگوی توزیع بارندگی، شدت ﺁن و خصوصیات توپوگرافی باشد. نهایتاً سطح استان به 4 پهنه فرسایشی ناچیز، کم، متوسط و زیاد تقسیم شد.