پرسش و پاسخ در آثار ناصرخسرو

ناصرخسرو (481-394 ه.ق) شاعر و نویسندة توانا، از چهره‌های درخشان قرن پنجم ادبیّات فارسی است. او علم و دانش را در بالاترین درجه قرار داده و والاترین ارزش‌ها را برای آن در نظر گرفته‌است. روش علمی ناصرخسرو در کنار سیرت عملی وی، می‌تواند نمونه و سرمشق کامل برای هر انسانی باشد. یکی از روش‌های تعلیمی که ناصرخسرو در دیوان خود از آن بهره جسته، آوردن سؤالاتی است که به شیوه‌های گوناگون مطرح نموده‌است. او خود با انواع علوم زمانه اعمّ از حکمت، فلسفه، دین و... آشنا بود و از هریک از این علوم برای بیان عقاید خود استفاده کرده‌است. پرسش‌های ناصرخسرو در میان قصایدش درج شده‌است، امّا وی پاسخ این پرسش‌ها را به شیوه‌های گوناگون بیان کرده‌است. گاهی برای یافتن پاسخ‌ها باید به آثار منثور او مراجعه کرد. ناصرخسرو گاهی نیز برای تنبّه خاطر مخاطب، از استفهام انکاری استفاده نموده و در برخی موارد نیز بعد از پرسش در قصیده‌ای، بلافاصله جواب آن را نیز همان‌جا بیان کرده‌است. به طور کلّی، ناصرخسرو در آثارش از تمام فنون سخن بهره گرفته‌است تا آنچه را که بدان معتقد بوده بر خاطر مخاطب بنشاند. هدف اصلی این مقاله، طبقه‌بندی موضوعات مورد پرسش ناصرخسرو، بیان مقصود وی از طرح این سؤالات و همچنین مشخّص نمودن نحوۀ پاسخ او به این سؤالات است تا از این راه، زوایای فکری شاعر مشخّص گردد. بنابراین برای دست‌یابی به این هدف، دیوان اشعار، زادالمسافرین، سفرنامه، گشایش و رهایش، جامع الحکمتین، وجه دین و خوان‌الاخوان مورد بررسی قرار گرفت و شواهد لازم (پرسش‌ها و پاسخ‌ها) استخراج گردید.