پراکندگی و تنوع آسیب‌های دست در بیماران یک مرکز ارجاع آموزشی درمانی

۱۱/۹پیش‌زمینه: آسیب‌های دست شایع‌ترین صدمه بدن هستند و مستلزم درمان درازمدت با هزینه بالا می‌باشند. هدف از این مطالعه بررسی همه‌گیرشناسی بیماران مبتلا به آسیب‌های دست در یک مرکز آموزشی و درمانی تهران بود.مواد و روش‌ها: تمام بیمارانی که در طول یک سال به‌علت آسیب دست به اورژانس مراجعه نموده بودند، وارد مطالعه شدند. بیماران از نظر سن، جنس، علت و محل آسیب، مکانیسم و نوع تروما، خصوصیاتی نظیر سن، جنس، علت و محل آسیب‌دیدگی، مکانیسم و نوع آسیب، زمان پذیرش، فاصله ایجاد آسیب تا مراجع، نوع درمان و نوع بیمه بررسی شدند.یافته‌ها: ۲۰۴۲ بیمار (۸۹/۳% مرد و ۱۰/۷% زن) با آسیب‌های دست به بیمارستان مراجعه نمودند. میانگین سنی بیماران ۱۱/۹±۲۶/۸ سال بود.  بیشتر افراد در گروه شغلی کارگران قرار داشتند (۶۵/۶%). در مردان آسیب صنعتی و در زنان صدمه ناشی از بریدگی با شیشه شایع‌ترین عامل صدمه دست بود. بیشترین آسیب‌دیدگی کودکان ناشی از بسته شدن درب روی انگشتان یا بریدگی با شیشه بود. شکستگی استخوانی در ۳۴/۷% بیماران مشاهده شد.  آسیب تاندونی و به‌دنبال آن عصب شایع‌ترین عناصر آسیب‌دیده بود. بیشتر آسیب‌ها، پارگی عمیق بود. میانگین مدت بستری ۱/۳۳ روز (۴۹-۱ روز) بود. ۵۸/۳۶% بیماران تحت پوشش بیمه بودند.نتیجه‌گیری: صدمه دست در مردان، بخصوص کارگران صنعتی، شایع‌تر است. ضایعات تاندونی و اعصاب بیشترین عناصر آسیب‌دیده بودند و شکستگی‌ها یک سوم آسیب‌ها را تشکیل دادند.